Laureat IV nagrody na czwarte urodziny Polskiego Radia Chopin
Czwarte urodziny Polskiego Radia Chopin w tym roku były wyjątkowo godnie celebrowane. Specjalny koncert w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie zagrał Jakub Kuszlik, laureat IV nagrody XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina oraz nagrody specjalnej Polskiego Radia za najlepsze wykonanie mazurków.
Podczas imponującej długości recitalu fortepianowego 10 listopada 2021 r. wykonał nie tylko utwory Chopina, lecz także kompozycje nieco młodszego od polskiego kompozytora Johannesa Brahmsa – 7 fantazji op. 116 oraz 4 Klavierstücke (utwory fortepianowe) op. 119. Z kolei w repertuarze chopinowskim znalazły się m.in.: fantazja F-moll op. 49 oraz 4 mazurki op. 30, których nie mogło zabraknąć w programie. I rzeczywiście to mazurki znów oczarowały najbardziej – wykonane niebanalnie, świeżo, z wrażliwością na ich wewnętrzny puls i z duchem zasymilowanej tradycji. W porównaniu z nimi fantazja wydała się odrobinę chaotyczna, jakby mniej precyzyjna, choć wciąż pełna młodzieńczej werwy i swady. Jednak prawdziwy popis witalności i wyraz naturalnej ekspresji Kuszlik dał, co ciekawe, w utworach Brahmsa, jak gdyby nagle uwolniony od wszelkich ocen publicznych, co okazało się z korzyścią dla interpretacji. Gdyby do czegokolwiek można się tu przyczepić, to momentami do braku spójności formy poszczególnych części cyklu, jakby przemyślana struktura ustępowała tu pola rozedrganej i w sumie intrygującej porywczości wykonawcy. Bez względu na wszystko recital Kuszlika doczekał się zasłużonych owacji na stojąco i bisu. Koniec końców artysta ten nawet wizualnie przypomina trochę Fryderyka Chopina, co może silnie oddziaływać na jego fanów.
Całe wydarzenie uświetniła finalna premiera pierwszego odcinka drugiego sezonu serii „Katedra Fortepianu Polskiego Radia Chopin”, która powstaje we współpracy z dyrektorem-redaktorem naczelnym Polskiego Radia Chopin Marcinem Gmysem. Cykl ma charakter edukacyjny, w przystępny sposób popularyzuje nieznane fakty z życia Chopina i pozwala oswoić muzykologiczną perspektywę na jego dzieła. Przyczynia się do tego m.in. obecność pianisty, eksperta i zarazem pasjonata Marka Szlezera, który nadaje opowiadanej historii właściwy ton, odpowiada na pytania, przedstawia hipotezy, potrafi widza zainteresować swoją wiedzą, a przy tym pięknie gra. Na ekranie narratorem jest Jan Frycz, za muzykę (poza, oczywiście, cytowanymi utworami Chopina) odpowiada zaś Paweł Mykietyn, widać więc starania twórców, aby produkcja była atrakcyjna dla szerszego grona odbiorców, aczkolwiek jeśli wziąć pod uwagę reportażową formę filmu, zakrawa to trochę na przerost formy nad treścią. Niemniej jest też dopracowana wizualnie – zwracają uwagę piękne kadry, wszystkie uchwycone w Antoninie, letniej siedzibie księcia Antoniego Henryka Radziwiłła, której częstym gościem był Fryderyk Chopin (i która współcześnie zasłynęła z organizowanych tamże konkursów dla młodych pianistów). Co istotne, reżyserii cyklu podjął się młody zdolny reżyser, notabene z umiejętnościami pianistycznymi, Aleksander Pietrzak (m.in. „Juliusz”, „Czarna owca”). Mimo to widać pewną drętwość wizualnej narracji, zapewne z uwagi na niedostatki budżetu niepozwalające na nakręcenie np. inscenizacji kostiumowych. Jest to więc produkcja wartościowa, rzetelna, ciekawa, ale i pozostawiająca wyraźny artystyczny niedosyt.
(MB)
