Filmowe rekomendacje - co zobaczyć zimą i wiosną?

Niektórzy w redakcji Presto to autentyczni kinomaniacy, którzy chłodnym, recenzenckim okiem analizują kolejne tytuły pojawiające się w ostatnich miesiącach na ekranach polskich kin (lub te, które są na specjalnych pokazach prasowych i przedpremierowych dopiero zapowiadane). Poniższe zestawienie filmów na zimę, przedwiośnie i wiosnę przygotowała dla portalu Presto wicenaczelna Maja [Maya] Baczyńska, choć, jak sama przyznaje, nie jest to pełen wybór filmów wartych polecenia.

Kilka słów wyjaśnienia – nie wszystkie filmy są już/jeszcze wyświetlane w kinach, ale wierzymy, że było o nich na tyle głośno, że z łatwością do nich i tak dotrzecie. Wiele innych interesujących produkcji omówiliśmy już wcześniej w dedykowanych im recenzjach na portalu lub na łamach magazynu (tego, który aktualnie jest dostępny na rynku oraz tego, który znajduje się w przygotowaniu). Nie wahajcie się także dorzucić Waszych własnych propozycji, pisząc na adres: redakcja[at]prestoportal.pl

„Wszystko wszędzie naraz” (reż. Daniel Kwan i Daniel Scheinert, USA, 2022)

To film, który rozbił tegoroczny bank nominacji do Oscara, zdobywając aż 11! Główną rolę gra w nim Michelle Yeoh, niektórym znana z hitów, takich jak „Przyczajony tygrys, ukryty smok” czy „Jutro nie umiera nigdy”. Trzeba przyznać, że jest to obraz wybitnie męczący dla wszystkich, którzy nie kupują tak łatwo szalonego łączenia konwencji i stylistycznego „jechania po bandzie”. To istny koktajl kreatywny, pełen cytatów, które łączy w sposób zaskakujący i oryginalny. Właściwie całość sprawia wrażenie, jakby twórcy stworzyli to „dzieło” po zażyciu porządnej dawki psychodelików. Niemniej pomysł jest ciekawy, realizacja imponująca, warto także docenić surrealistyczne poczucie humoru. I cieszy wartościowe przesłanie – nawet gdy czasem mamy chaos w głowie i milion złych i głupich myśli oraz jesteśmy zalani falą zwątpienia, to warto trzymać się razem i być przy sobie choćby dla kilku pięknych momentów, dających nam poczucie sensu istnienia.
 

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „WSZYSTKO WSZĘDZIE NARAZ”:

„Jednym głosem” (reż. Maria Schrader, USA, 2022)

To naprawdę dobre dziennikarskie kino i do tego oparte na faktach. Reżyserka wzięła na warsztat historię, która w 2017 roku wstrząsnęła światem w chwili, gdy ujawniono przestępstwa znanego producenta filmowego, Harveya Wensteina, wobec kobiet. Reportaż Jodi Kantor i Megan Twohey w „The New York Times” przyczynił się do narodzin inicjatywy #metoo, zaś film inspirowany ich późniejszą książką na temat prowadzonego śledztwa przywraca wiarę nie tylko w kobiecą solidarność, ale i w to, że rzetelność dziennikarska może pomóc naprawiać społeczne niesprawiedliwości. Milcząca zgoda na wynaturzenia systemu pracy sprawia, że tkwimy w toksycznych zawodowych relacjach i ugruntowujemy je jako normę. W tym bardzo kobiecym filmie przesłanie jest wyraźne: możemy rozumieć strach przed mówieniem prawdy i głośnym sprzeciwem, ale jednocześnie tylko prawda, jasno postawione granice i empatia nas ocalą. Oczywiście ktoś mógłby powiedzieć, że w sprawach relacyjnych bardzo trudno jednoznacznie udowodnić czyjeś przewinienie. Tylko że to właśnie takie podejście sprawia, że wciąż więcej jest ofiar niż ukaranych sprawców. Reżyserka buduje więc dramaturgię, na każdym kroku przekonując nas, że jej bohaterki walczą w słusznej sprawie. I gdy udaje się im przełamać mur milczenia, naprawdę się wzruszamy, czujemy dumę.
 

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „JEDNYM GŁOSEM”:

„Godland” (reż. Hlynur Pálmason, Dania/Islandia/Francja/Szwecja, 2022)

To obraz niełatwy w odbiorze, ale też z pewnością oczarowujący swą poetyką – bliską poetyce kina Bergmana czy Herzoga. Islandzkie krajobrazy zapierają dech w piersiach, malownicze kadry i niespieszna narracja filmowa oddają klimat tej fascynującej wyspy, zaś warstwa muzyczna wzmacnia aurę tajemnicy. Główny bohater, młody duński pastor, przemierza Islandię ku nowej parafii, mając za przewodnika miejscowego bajarza i starając się fotograficznie dokumentować jej pejzaże i napotykanych (z rzadka) mieszkańców, wraz z nim poznajemy więc i ich tradycje, i nawyki. Jednak podróż przez pustkowia nawet osobę duchowną może doprowadzić na skraj szaleństwa, zwłaszcza gdy za przewodnika ma swoje zupełne przeciwieństwo – starca, którego zaczyna szczerze nienawidzić.

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „GODLAND”:

„Holy Spider” (reż. Ali Abbasi, Dania/Niemcy/Szwecja/Francja, 2022)

To thriller w reżyserii Aliego Abbasiego, opowiada o prawdziwych wydarzeniach, jakie miały miejsce jakiś czas temu w irańskim świętym mieście Meszhedzie. Film ten pokazuje uniwersalne i niekwestionowane zagrożenie, jakie stwarza wszelki fanatyzm religijny. Twórcy bezlitośnie obnażają przemoc, jaką posługuje się opresyjny, patriarchalny system, udowadniając, że problem nie tkwi w jednostce, ale w społeczeństwie, w sposobie myślenia przekazywanym z ojca na syna, w nieoddzieleniu prawa od religii, co skutkuje tym, że nie tylko religijni przywódcy, ale i policja po cichu aprobują postępowanie seryjnego zabójcy. Nic więc dziwnego, że dziś wiele Iranek i Irańczyków protestuje. Przebojowa Zar Amir Ebrahimi, nagrodzona za swoją rolę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, wciela się tu w dziennikarkę, która jest absolutnie zdeterminowana, aby dociec prawdy, poznać nazwisko mordercy. Symbolizuje zarazem niezależne media, które jako jedyne mogą patrzeć na ręce osób decyzyjnych, rządzących. Obraz trzyma w napięciu od pierwszej sceny do ostatniej, także dzięki niesamowitej muzyce autorstwa Martina Dirkova, a bohaterów pokazuje niesztampowo, z powalającym autentyzmem.

Przeczytaj pełną recenzję filmu "Holy Spider"

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „HOLY SPIDER”:

„Till” (reż. Chinonye Chukwu, USA, 2022)

To dramat biograficzny o Mamie Till Mobley, która domaga się sprawiedliwości po stracie swojego 14-letniego syna Emmetta „Bo”, który został zlinczowany podczas wizyty u kuzynów w Missisipi. Do tragedii dochodzi w paradoksalnych okolicznościach, staje się to przyczynkiem do rozpoczęcia szerszej debaty na temat równości rasowej w Stanach lat 50. Film ten warto obejrzeć przynajmniej z kilku powodów. Po pierwsze opowiada o istotnych wydarzeniach historycznych i budzi też mnóstwo współczucia dla uciskanych przez lata Afroamerykanów (nawet jeśli już wcześniej wszelkie przejawy rasizmu budziły nasz opór). Po drugie muzykę napisał do niego polski kompozytor, Abel Korzeniowski. Po trzecie zwracają uwagę zarówno zdjęcia, jak i scenografia oraz kostiumy i wysmakowana kolorystyka poszczególnych kadrów. Po czwarte jest to film w swojej wymowie śmiały i odważny, zostają nam pokazane obrazy, których nikt przy zdrowych zmysłach nie chce zwykle oglądać – tu jednak trzeba, aby zrozumieć bohaterów opowieści, niemal biblijne cierpienie matki. Po piąte reżyser castingu zrobił naprawdę dobrą robotę i obsada jest wprost idealna. Whoopi Goldberg została ucharakteryzowana nie do poznania, zaś obsadzona w głównej roli Danielle Deadwyler powala na kolana niuansami mimiki, gestykulacji, całym wachlarzem emocji, jest to rola po prostu wybitna.

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „TILL”:

„Kobieta na dachu” (reż. Anna Jadowska, Polska, 2022)

To film doceniony zarówno na prestiżowym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, jak i na świecie, głównie z uwagi na imponującą rolę pierwszoplanową Doroty Pomykały (choć trzeba przyznać, że bardzo autentycznie wypadają na ekranie także Bogdan Koca oraz Adam Bobik!). To zarazem film empatyzujący z kobietami, szczególnie tymi tuż przed emeryturą, które całe życie poświęcały się dla swojej rodziny, aż wreszcie doszły „do ściany”. Kameralna, cicha opowieść ukazująca proces popadania w depresję, a następnie szukania własnego głosu, rozumienia swoich potrzeb i granic, przebudzenia, podnoszenia się z kolan, akceptacji siebie, uznawania swojej godności. Film to jednak trudny, dla niektórych być może nużący z uwagi na powolne tempo akcji i specyfikę bohaterki. Ale jakże ludzki i potrzebny! I do tego z piękną muzyką Kathariny Nuttall.

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „KOBIETA NA DACHU”:

„Moonage Daydream” (reż. Brett Morgen, Niemcy/USA, 2022)

To kolejny film dokumentalny Morgena („The Rolling Stones: Crossfire Hurricane”, „Kurt Cobain: Życie bez cenzury”, „Jane”), który wbija w fotel swoją narracją, koncepcją, realizacją. Śmiało też można już stwierdzić, że Morgen to specjalista od dokumentów muzycznych, szczególnie tych opartych na materiałach archiwalnych – ich wybór jest szeroki, wszystkie fragmenty szalenie ciekawe i świetnie ze sobą zmontowane (notabene, montaż trwał ponoć aż cztery lata, a na potrzeby produkcji powstały nawet animacje). Doceniany przez krytykę na całym świecie „Moonage Daydream” to obraz poświęcony Davidowi Bowiemu, uznawanemu za jednego z najbardziej wpływowych artystów naszych czasów, nomen omen współtwórcę (wraz z Brianem Eno) kultowego utworu „Warszawa”. Brett Morgen stworzył swoistą epopeję, ukazującą geniusz i barwną osobowość muzyka, poety i zarazem plastyka, odnajdującego się w niemal każdej dziedzinie sztuki. Pokazuje nam także rozwój Bowiego jako człowieka, który po latach samotności odnalazł miłość i potrafił ją wybrać jako pierwszoplanową w swoim życiu. Poruszające, inspirujące.

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „MOONAGE DAYDREAM”:

„Niebezpieczni dżentelmeni” (reż. Maciej Kawalski, Polska 2022)

To film, który nas wprawdzie zupełnie nie zachwycił, ale i tak uważamy, że warto wybrać się na niego do kina. Po pierwsze występuje w nim śmietanka polskich aktorów, którzy wcielają się w bohemę artystyczno-naukową dawnej Polski (m.in. Tomasz Kot jako Tadeusz Boy-Żeleński, Andrzej Seweryn jako Joseph Conrad, Wojciech Mecwaldowski jako Bronisław Malinowski czy rewelacyjny tu Marcin Dorociński jako Stanisław Witkiewicz, czyli „Witkacy”). Po drugie tatrzańskie widoki zapierają dech w piersiach. A że wszystko inne to w tym filmie zasadniczo żenada? Cóż, trudno, należy się nastawić na płytką rozrywkę ze smaczkami literackimi w tle.

ZOBACZ ZWIASTUN FILMU „NIEBEZPIECZNI DŻENTELMENI”: