Folklor i orient na inauguracji sezonu artystycznego Sinfonii Iuventus
Sinfonia Iuventus na koncercie inaugurującym sezon artystyczny z jednej strony pozwoliła słuchaczom zanurzyć się w folkloryzujące melodie Bhramsa, z drugiej – usłyszeć orientalistyczne kompozycje Rimskiego-Korsakowa. Orkiestra wraz z Jakubem Haufą i Tomaszem Strahlem zapowiedziała na koncercie 4 września kolejny rok dobrych koncertów!
W pierwszej części koncertu obok dyrygenta – Marka Wroniszewskiego, stanęli Jakub Haufa i Tomasz Strahl. Pierwszy z nich to doświadczony skrzypek współpracujący z wytwórniami Deutsche Grammophon oraz EMI i takimi artystami jak Krzysztof Penderecki czy Jerzy Maksymiuk. Jest jednocześnie profesorem Akademii Muzycznej w Poznaniu i Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Tomasz Strahl to również doświadczony i wielokrotnie nagradzany instrumentalista. Jako wiolonczelista koncertował na całym świecie grając pod batutą takich dyrygentów jak Andrzej Boreyko czy Henryk Czyż.
Duet ten wraz z orkiestrą Sinfonia Iuventus wykonał „Koncert podwójny na skrzypce i wiolonczelę a-moll” Johannesa Brahmsa. Od razu uwagę przykuła wirtuozeria i emocjonalna gra Jakuba Haufy, która idealnie wpasowała się w Allegro. Nie byłem w stanie w pełni docenić gry Strahla, gdyż siedziałem blisko 4 kontrabasów i wiolonczel, które czasami zagłuszały solistę. W pojedynczych momentach dało się też odczuć niedopasowanie dynamiki skrzypiec, orkiestry i cichej wiolonczeli, co burzyło nieco dramatyzm pierwszej części. Co najważniejsze – utrudniało również odbiór zależności melodii granych przez dwóch solistów. Wybrzmiały jednak piękne harmonie towarzyszące pasażom, a temat główny za każdym razem powracał z nową energią.
Druga część pozwoliła mi jednak docenić zgranie skrzypka i wiolonczelisty – szczególnie uwodziła, grana unisono, folklorystyczna melodia rozpoczynająca Andante. Znacznie lepiej odbierałem też współpracę orkiestry z solistami. Trzecia część natomiast była konsekwentnie zaplanowanym punktem kulminacyjnym całego wykonania. Bardziej zróżnicowana i żywiołowa dynamika Vivace non troppo kontrastowała z dwoma nieco bardziej zachowawczo wykonanymi Allegro i Andante. W całym dziele, pomimo licznych dramatycznych i emocjonalnych momentów dało się wyczuć nieco lekkości i dowcipu, które zostały wyraźnie, acz delikatnie zaznaczone.
Po przerwie zabrzmiała Szeherezada. Samo dzieło nigdy mnie nie zachwycało i w mojej opinii jest po prostu jedynie efektowne. Poza tym nigdy nie odnajdywałem w nim zbyt wielu ciekawych treści. Wykonanie Sinfonii Iuventus może nie przekonało mnie do codziennego słuchania Rimskiego-Korsakowa, ale z pewnością zapewniło mi 40 minut przyjemności.
Pierwszą część poprowadziła, w ramach programu Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca „Dyrygent-rezydent”, Anna Sułkowska-Migoń. Pomimo dużej energii tej części i wielu najbardziej rozpoznawalnych tematów dzieła Korsakowa, wykonaniu brakowało płynności. Frazy wielokrotnie zdawały się urywać, zanim wybrzmiały i tworzyły pojedyncze fragmenty, zamiast łączyć je w jedną spójną narrację. Zabrakło też nieco delikatności po stronie dynamicznej. Różnice te były szczególnie widoczne w zestawieniu z kolejną delikatniejszą i płynniejszą częścią. Wykonanie drugiej części (już pod batutą Marka Wroniszewskiego) zdawało się mieć odmienne założenia artystyczne, które bardziej przypadły mi do gustu. Muzyka dobrze tworzyła obrazy inspirowane „Księgą tysiąca i jednej nocy”. Dobrze opracowane zostały romantyczne motywy w trzeciej części, a finał, choć był ponownie najbardziej żywą częścią całego wykonania, nie skręcał w stronę „efekciarstwa”, które często męczyło mnie w przypadku tego utworu.
Sezon artystyczny Sinfonii Iuventus został rozpoczęty w dobrym stylu. Orkiestra zaprasza już na kolejne koncerty. Jeden z nich, który wypełnią utwory Chaczaturiana i Czajkowskiego odbędzie się 16 października.
