Z muzyką w nowy rok
Najnowszy album Cecilii Bartoli zatytułowany „Farinelli” to mocne otwarcie nowego roku.
Bartoli jest artystką nieporównywalną do nikogo innego. Ma własny, unikatowy styl wokalny, ale także osobistą charyzmę, które sprawiają, że każde jej nagranie jest wydarzeniem w świecie muzycznym. Na najnowszym albumie włoska diwa prezentuje utwory napisane dla legendarnego śpiewaka z czasów baroku – Farinellego. Usłyszymy tutaj kompozycje Porpory, Hassego, Broschiego, Giacomellego oraz Caldary. To niezwykle wirtuozerskie utwory, które wprost idealnie pasują do techniki wokalnej Bartoli. W jej głosie jest energia, ale też chwilami liryzm. „Farinelli” nie prezentuje odgrzebanych archiwalnych ciekawostek, ale muzykę pełną życia, która w wykonaniu Bartoli prawdziwie porywa. Dla mnie jest to album roku.
Cecilia Bartoli; Farinelli; Il Giardino Armonico, Giovanni Antonini; Decca 2019
Porpora: La festa d'Imeneo - Vaghi amori, grazie amate
Jakub Józef Orliński to wprawdzie dość nowa postać w świecie muzyki klasycznej, ale pomimo to przez ostatnie kilka lat zdołał podbić najważniejsze sceny operowe i sale koncertowe na świecie. Niedawno ukazał się jego drugi album wydany przez Warner Classics: „Facce D'Amore”. Artyście towarzyszy tutaj zespół Il Pomo D'Oro pod kierownictwem Maxima Emelyanycheva. Na płycie znalazły się perły i perełki baroku od wczesnych arii Haendla po kompletnie zapomniane utwory Predieriego, Borettiego, Hassego czy też Contiego. Album jest niezwykle interesujący, gdyż prezentuje rzadko wykonywane lub po raz pierwszy nagrane utwory barokowe. Orliński zapewne nie pozostawi nikogo obojętnym na piękno swojego śpiewu. Artysta ma czysty, delikatny głos o jedwabistej barwie, co w połączeniu z nieskazitelną techniką sprawia, że jest to nagranie, które warto mieć w swojej kolekcji.
Jakub Józef Orliński; Facce D’Amore; Il Pomo D’oro; Maxim Emelyanychev; Warner 2019
Johann Adolf Hasse, Orfeo: "Sempre a si vaghi rai" (Orfeo)
„Wien” to ostatnie nagranie operowej supergwiazdy Jonasa Kaufmanna. Album ten zawiera szlagiery operetkowe powstałe w Wiedniu. Znajdziemy tutaj oczywiście arie Johanna Straussa II, Lehara, Kalmana, ale także dziś mniej znanych twórców, takich jak Sieczyński, Leopoldi, J. Weinberg, Kreisler, May, Stolz, Benatzky czy też Kreuder. Dziś znaczna liczba tych nazwisk niewiele mówi szerszej publiczności, jednak w swoim czasie były one na afiszach całego Wiednia. Kaufmann przywraca życie tym utworom, śpiewając je ze swoistą elegancją, ale i dozą przekory, choć może ona być odczytana jako nostalgia. Ma on przy tym wyjątkowy zmysł narracyjny, który sprawia, że każdy utwór w jego wykonaniu jest barwną historią. Artyście towarzyszy sopranistka Rachel Willis-Sørensen, a grają Wiedeńscy Filharmonicy pod batutą Adama Fischera.
Jonas Kaufmann; Wien; Wiener Philharmoniker; Adam Fischer; Sony 2019
Wien, Du stadt meiner Träume
Niezwykłym albumem jest „Une soirée chez Berlioz”. Album wydany przez Harmonia Mundi nagrali wspólnie mezzosopranistka Stéphanie d'Oustrac, gitarzysta Tanguy de Williencourt oraz pianista Thibaut Roussel. Nie wszyscy zapewne wiedzą, że Berlioz rozpoczął karierę muzyczną jako gitarzysta. Ze wczesnego okresu jego twórczości pochodzą pieśni na głos i gitarę oraz aranżacje na głos, gitarę i fortepian twórców epoki, takich jak Lelu, Devienne, Dalayrac, Della Maria, Plantade lub Martini. Nie są to dzieła epokowe, ale raczej urocze perełki, których słucha się z dużą przyjemnością. Stéphanie d'Oustrac tworzy z każdej z piosenek na tym albumie krótką, lecz elokwentną historię. Śpiewaczka ma delikatny, ale zarazem wyrazisty głos o dość nietypowej barwie, który sprawia, że nawet te drobne utwory nabierają unikalnego charakteru. Ciekawostką jest, że Tanguy de Williencourt gra na gitarze z 1830 r., która należała do Berlioza oraz Paganiniego.
Stéphanie d'Oustrac; Une soirée chez Berlioz, Tanguy de Williencourt, Thibaut Roussel; Harmonia Mundi 2019
Dr Jacek Kornak