Wieczór staje się obrazem

Wiersze Adama Zagajewskiego uwodzą oryginalną poetyką, zmysłowymi określeniami, niebanalną wyobraźnią autora. Już sam tytuł tomu „Dzikie czereśnie…” inspiruje i otwiera w czytelniku nowe przestrzenie – tak dla oryginalności skojarzeń, jak i dla języka.

Pejzaż miejski niejednokrotnie już fascynował poetów, bez względu na to, czy opisywali oni miasta rzeczywiste czy też wyśnione. Niektóre z nich były niemal idylliczne bądź przynajmniej pełne nadziei na lepsze jutro, jak w wierszu „Opadły mgły, wstaje nowy dzień” Edwarda Stachury (1937–1979), inne przerażające i mroczne, jak i czasy, w których przyszło żyć autorowi, jak „O miasto, miasto” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego (1921–1944). Jeszcze inne jest miasto z wiersza Adama Zagajewskiego „Nieruchomieje” – dziwne, momentami surrealistyczne, ciche i przepojone kruchością życia… Pełne zadumy:

Nieruchomieje

Nieruchomieje miasto

życie staje się obrazem

jest kruche jak rośliny w zielniku

Jedziesz rowerem, który się

nie porusza, tylko domy obracają się

powoli, ukazując swe nosy, czoła

i wydęte usta. Wieczór staje się

obrazem, nie chce mu się istnieć

i dlatego lśni jak chiński lampion

w cichym ogrodzie. Nieruchomieje

zmierzch, już ostatni. Ostatnie

słowo. W koronach drzew kryje się

szczęście. We wnętrzu liści śpią

królowie. Nie ma wiatru, żółty

żagiel słońca stoi nad dachami

jak opustoszały namiot Cezara.

Ból staje się obrazem i rozpacz

jest tylko obrazem, oprawionym

w usta tego przechodnia. Rynek

milczy w ciemnym listowiu ptasich

skrzydeł. Jest cicho jak pod Jeną,

już po bitwie, gdy zakochane

kobiety patrzą w twarze poległych.

(Adam Zagajewski, „Dzikie czereśnie. Wybór wierszy”, wydawnictwo Znak, Kraków 1992)

Adam Zagajewski urodził się w 1945 r. we Lwowie, wychował w Gliwicach, a studia filozoficzne odbył w Krakowie. Życie zaniosło go aż pod Paryż, a podróże – do USA, gdzie zaproszono go do prowadzenia zajęć z creative writing programme w University of Houston w Teksasie. Jako poeta, eseista i prozaik ma na swoim koncie wiele nagród, a jego teksty były tłumaczone na kilka różnych języków. W jednym z wywiadów przyznał, że dla niego poezja to dialog z wyobraźnią i że „interesuje go wiersz, którego jeszcze nie napisał”, bo – jak twierdzi – chyba każdy poeta wciąż pragnie napisać nowy wiersz, jakby na dowód, że „wciąż żyje i jest w formie”.

Czytajcie ciekawą poezję na naszym portalu i w kwartalniku „Presto. Muzyka Film Sztuka”, przysyłajcie Wasze wiersze oraz rekomendacje na adres: redakcja [at] prestoportal.pl .

Maja Baczyńska