Montserrat Caballe odeszła

Boskie piano, temperament, uroda. Montserrat Caballe była jedną z najbardziej utalentowanych śpiewaczek operowych. A dzięki piosence "Barcelona", którą zaśpiewała z Freddiem Mercurym, a która była hymnem Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1992 r., stała się znana szerokiej publiczności. Jak Pavarotti, Carreras i Domingo, trzech tenorów. 

Zakończyła karierę w 2003 roku, oczywiście z przytupem, dając szereg recitali. Wszystkie kończyły się owacjami na stojąco.

A zaczęło się - tak do bólu tradycyjnie. Oto 23-letnia Montserrat dostaje etat w teatrze w Bazylei, raczej bez wielkich nadziei i perspektyw. Ma być dublerką. Jest listopad 1956 r. a wykonawczyni partii Mimi w Cyganerii G. Pucciniego choruje. Caballe ma ją zastąpić, co czyni z ochotą, doskonale przygotowana do roli. Recenzje są bardzo przychylne i zaczyna się dobra pasja Katalonki. Od tego momentu zaśpiewała kilkadziesiąt pierwszoplanowych partii. Zaczęła śpiewać także na innych scenach europejskich, głównie w miastach niemieckich: Frankfurcie, Hanowerze i Bremie oraz w Barcelonie. W 1959 wystąpiła w Staatsoper w Wiedniu, a w 1960 po raz pierwszy stanęła na deskach mediolańskiej La Scali, gdzie zaśpiewała niewielką rolę jednej z dziewcząt-kwiatów w Parsifalu Richarda Wagnera.

W 1963 odbyła udane tournée po krajach Ameryki Środkowej, a następnie w Hiszpanii. W tym czasie poznała tenora – Bernabé Martíego, z którym 14 sierpnia 1964 wzięła ślub w klasztorze Św. Marii de Montserrat. W 1964 zadebiutowała w Palacio de las Bellas Artes w Meksyku, śpiewając partię Manon w operze Jules’a Masseneta u boku Giuseppe Di Stefano. W 1965 wystąpiła na festiwalu w Glyndebourne jako Hrabina w Weselu Figara W.A. Mozarta, a w grudniu na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera w partii Małgorzaty w operze Faust Charles’a Gounoda, rozpoczynając stałą współpracę z tą sceną. Odtąd występowała w najważniejszych teatrach operowych: m.in. w mediolańskiej La Scali (1969), w Staatsoper w Hamburgu (1971), londyńskim Covent Garden Theatre (1972) oraz wielu innych. Oprócz działalności scenicznej pojawiała się także w licznych salach koncertowych. Kilkakrotnie gościła także w Polsce.

Największy rozgłos przyniosły jej realizacje oper bel canto – Belliniego, Donizettiego, Verdiego i Pucciniego. Łącznie ma w swoim repertuarze ponad sto partii operowych, liczne partie oratoryjne oraz utwory kameralne, w tym około 800 pieśni. 

Caballé wiele czasu poświęcała pomagając młodym śpiewakom w rozwoju artystycznym, m.in. wypromowała José Carrerasa, który potem przez wiele lat był jej partnerem scenicznym. Ostatnio promowała swoją córkę, Montserrat Martí.

W 1994 została wyróżniona zaszczytną funkcją Ambasadora Dobrej Woli UNESCO. W ramach prac UNESCO założyła fundację pomagającą dzieciom – ofiarom wojen. Nagrała ponad trzydzieści kompletnych oper, a także ponad pięćdziesiąt recitali. Z Freddiem Mercurym nagrała album Barcelona, z którego tytułowa piosenka towarzyszyła sportowcom w Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1992 w Barcelonie. Śpiewała duety także z innymi słynnymi przedstawicielami muzyki pop i rock, takimi jak Johnny Hallyday, Gino Vannelli, Johnny Logan, Helmut Lotti i Bruce Dickinson. Dała wiele koncertów w Rosji, gdzie jako honoraria odbierała futra. W 2001 kilkakrotnie koncertowała w Niemczech, zaś w Barcelonie wystąpiła w operze Kleopatra Jules’a Masseneta – razem z córką, śpiewającą partię Oktawii.

Zmarła 6 października 2018 r. w Barcelonie, w mieście, w którym przyszła na świat 12 kwietnia, 85 lat temu.

Niech Wam z ucha nie wypadnie zbyt szybko...