Jazz na pożegnanie jesieni
Jazz często kojarzy mi się z jesienią. Improwizacje i wariacje na tematy muzyczne są idealnym dopełnieniem długich wieczorów. Ostatnio pojawiło się kilka albumów, które z pewnością ocieplą coraz chłodniejsze wieczory i wniosą unikatowy klimat do naszych domów.
„La traversée” oznacza przejście, przekroczenie. Francuski saksofonista Matthieu Bordenave tak zatytułował swój najnowszy album, który nagrał wspólnie z niemieckim pianistą Florianem Weberem oraz szwajcarskim basistą Patrice'em Moretem. Tytuł możemy interpretować jako przekraczanie granic gatunków muzycznych. Nagrania cechują się pięknymi liniami melodycznymi, których nie powstydziliby się klasyczni kompozytorzy, ale zarazem są tutaj jazzowe improwizacje, które brzmią naturalnie i lekko. To niezwykle nastrojowa płyta. Każdy instrument ma swoją linię melodyczną, odmienną sonorystykę, ale pomimo to tworzą one niemal renesansową polifonię. „La traversée” nie próbuje zaimponować tempami czy też przesadnymi kontrastami. Generalnie muzyka jest grana dość wolno. To, co ujmuje słuchacza na tym albumie, to nastrój, który jest budowany subtelnie poprzez splot melodii i barw dźwięków. „La traversée” ma coś z bukietów kwiatów malowanych przez francuskich impresjonistów. Idealna rzecz na spokojny wieczór z lampką wytrawnego wina.
La traversée; Matthieu Bordenave, Florian Weber, Patrice Moret; ECM 2020
Warto zwrócić uwagę na album „Flur” młodego niemieckiego kompozytora, pianisty oraz producenta Martina Kohlstedta. Artysta sam gra na fortepianie, chwilami dodaje elektroniczne dźwięki, miksuje materiał muzyczny. Jest to album, który najłatwiej opisać jako odmienny. Chwilami Kohlstedt tworzy muzykę niemal w duchu bachowskim, racjonalną, o perfekcyjnej strukturze, ale chwilami wydaje się ona wyzwolona, improwizowana, przypominająca jazz. Te dwie perspektywy często się przeplatają w tym samym momencie, gdy jedna ręka gra coś na kształt fugi, a druga swobodnie improwizuje. Kohlstedt jednak nie jest jedynie eksperymentatorem. Jego muzyka przyciąga słuchacza swoją odmiennością, a zarazem oferuje pewną intymność. Album „Flur” wydaje się bardzo osobistą manifestacją kompozytora. Muzyka tutaj przyciąga chwilami niemal dziecięcą naiwnością, to znów odpycha pewną hermetycznością. Jest to materiał niejednoznaczny, który zapewne nie wszystkim przypadnie do gustu, ale warto go poznać.
Flur; Martin Kohlstedt; Warner Classics 2020
„Schubert in Love” to najnowsze nagranie Rosemary Standley. Artystce towarzyszy Ensemble Contraste. Pojawiają się tu także Sandrine Piau oraz Airelle Besson. Aranżacji utworów Franza Schuberta dokonał Johan Farjot. Muzyka Schuberta wielu artystom wydaje się wprost idealna jako podstawa do improwizacji. Melodie są dość proste, ale wpadają w ucho. Standley oraz Farjot stworzyli unikatowy album. Z jednej strony jest on wierny Schubertowi w nastroju, z drugiej łączy elementy jazzu, rocka, folku i popu, tworząc tę niezwykłą, kontrowersyjną mieszankę. Standley ma niepowtarzalny głos, który jest ponad podziałami na gatunki muzyczne. Potrafi ona nadać utworom Schuberta nowe życie, sprawić, że nie są to jedynie piękne XIX-wieczne pieśni, ale pieśni, które we współczesnym kontekście estetycznym mogą mówić o miłości, cierpieniu i szaleństwie. „Schubert in Love” to coś więcej niż postmodernistyczna zabawa gatunkami. Oczywiście jest w tym wykonaniu jakaś doza ironii, przesady, ale jest też autentyzm, dzięki któremu Schubert brzmi prawdziwie.
Schubert in Love; Rosemary Standley, Ensemble Contraste; Alpha Classics 2020
dr Jacek Kornak