Buntownik we fraku

Nowy studyjny album Warsaw Philharmonic prezentuje wyjątkowo interesujący i rzadko nagrywany repertuar – dzieła J. Brahmsa i J. S. Bacha w barwnych i zaskakujących aranżacjach A. Schönberga.

Trudno dziś wyobrazić sobie intensywność muzyczno-estetycznych sporów toczonych w ostatnich dekadach XIX i pierwszych XX w. – ich echa docierają do nas w postaci znanych już głównie historykom, pełnych pasji recenzji, polemik, esejów i pamfletów z pożółkłych kart ówczesnej prasy. (...) Wiedeńska młodość Arnolda Schönberga przypadła na apogeum konfliktu między zwolennikami nurtu „nowoniemieckiego”, których idolem pozostawał Wagner (później zaś – Richard Strauss), a środowiskiem bardziej konserwatywnym, zapatrzonym wciąż w klasyczne ideały i skupionym wokół Johannesa Brahmsa oraz „papieża” krytyki muzycznej ówczesnego Wiednia, Eduarda Hanslicka. Może się wydawać pewnym paradoksem, że choć dziś widzimy w Schönbergu wielkiego innowatora, który ostatecznie zerwał z tradycyjną tonalnością systemu dur/moll, to w opisanym sporze opowiadał się po stronie „zachowawczego” Brahmsa, pozostając wielkim admiratorem jego muzyki (nie odżegnując się zarazem od fascynacji Wagnerem). (...) Muzycznym hommagedla wielbionego mistrza stała się niezwykła orkiestrowa aranżacja I Kwartetu fortepianowego g-moll op. 25 Brahmsatworzona w latach 1937/38 (...). Inspiratorem jej powstania był Otto Klemperer, który – podobnie jak Schönberg – ratując się przed zbrodniczym nazizmem osiadł w latach 30. w USA (...)Wcześniejsze o niemal dekadę opracowanie monumentalnego Preludium i fugi Es‑dur BWV 552 Johanna Sebastiana Bacha, otwierającego III część cyklu Clavier-Übung(wyd. 1739),wskazuje na inną muzyczną fascynację Schönberga.„Zwykłem mówić: Bach to pierwszy dodekafonista. To oczywiście żart lecz niewątpliwie posiadł on szczególnie głęboki wgląd w skryte tajemnice relacji dźwiękowych, a swym przemyśleniom potrafił dać jasny i klarowny wyraz” (esej Bach, 1950)(...) Artystyczny rezultat jest zachwycający, choć – z dzisiejszego punktu widzenia – nieco kontrowersyjny. 

(fragmenty eseju Piotra Maculewicza z omówienia płyty)

Warsaw Philharmonic to zespół wyjątkowy o międzynarodowej renomie, zdobywcy Grammy Award, obecnie pod wodzą dyrygenta, który jest nie tylko legendą w świecie klasyki, lecz także postacią znaną w popkulturze. Warszawscy Filharmonicy pod batutą Jacka Kaspszyka to synonim najnowszych trendów w klasyce. Pierwszy studyjny album Warsaw Philharmonic wydany przez Warner Classics (Warsaw Philharmonic: Weinberg Symphony No. 4 & Violin concerto) zdobył znakomite recenzje w Polsce i poza jej granicami. Nad jakością nagrania czuwali wybitni reżyserzy dźwięku, laureaci Grammy Award – Andrzej Sasin i Aleksandra Nagórko (CD Accord).

Tracklista:

WARSAW PHILHARMONIC: BRAHMS &BACH ORCHESTRATED BY SCHOENBERG

Johannes Brahms

Piano Quartet No.1 in G minor Op. 25

[1] Allegro      13’30
[2] Intermezzo: Allegro ma non troppo         8’21
[3] Andante con moto 10’38
[4] Rondo allazingarese: Presto        9’55

Johann Sebastian Bach

[5] Prelude and Fugue in E flat major „St Anne” BWV 552     16’55

Total Time: 59’33

Warsaw Philharmonic Orchestra

Jacek Kaspszyk – conductor

Recorded at Warsaw Philharmonic Concert Hall, October 13-15, 2014

Recording Producers, editing & mastering: Andrzej Sasin and Aleksandra Nagórko (CD Accord)