Ujarzmić, co niewytłumaczalne [płyta De invitatione mortis Andrzeja Karałowa]

De invitatione mortis Andrzeja Karałowa do poetyckiego tryptyku Macieja Papierskiego, to misterium podejmujące próbę ujarzmienia niewytłumaczalnych rzeczy i zjawisk, jak śmierć, przemijanie, los.

Metaopera Karałowa ma na celu ukazanie odmiennego podejścia do gatunku operowego dzięki łączeniu różnych wpływów stylistycznych i technicznych z pogranicza muzyki poważnej, improwizowanej i elektronicznej. Dźwięk i słowo tworzą nowy świat bazujący na synestetycznych i abstrakcjonistycznych odniesieniach. To rodzaj opery „pulpitowej”, bez akcji scenicznej. Libretto oraz występująca w nim „gra świateł” i symboli koreluje z kolorystyką dźwiękową (stopniowo rozświetlaną).

Forma utworu opiera się na trzech aktach, w ramach których znajdują się trzy pieśni-obrazy przedstawione przez troje bohaterów: terminalnie Chorą, Lekarza i Śmierć (Euthanatosa). Układ formy nawiązuje do tradycji teatru antycznego: trójdzielność konstrukcji, jedność czasu i miejsca akcji, działanie fatum. Troje śpiewaków-aktorów jest skonfrontowanych z oktetem instrumentalnym oraz kameralnym męskim zespołem wokalnym.

Poszczególne partie Chorej, Euthanatosa czy Lekarza można interpretować w sposób niejednoznaczny: z jednej strony jako osobisty manifest osamotnionej osoby, jej krzyk i chęć wyzwolenia się z nieuniknionego fatum, z drugiej zaś strony jako próbę rozumowego dotknięcia rzeczy ostatecznych.

Andrzej Karałow (*1991) De invitatione mortis

Maciej Papierski – libretto

Joanna Freszel – sopran | Aleksander Rewiński – tenor | Dawid Dubec – baryton
Zespół Męski „Gregorianum” (przygotowanie: Berenika Jozajtis)
Michał Ochab – saksofony | Andrzej Karałow – fortepian, elektronika
Dziołak/Stankiewicz Duo | Messages Quartet
Martyna Szymczak – dyrygent

Premiera: 10 czerwca 2020 r.

Strona internetowa: http://andrzejkaralow.pl/2-8/de_invitatione_mortis/

{info. pras}