Trzy płytowe nowości od Deutsche Grammophon [Ives, Hyesang Park i Rachmaninov]

„Było to, w każdym swoim geście, żywe, gwałtowne, wstrząsająco amerykańskie”, skomentował Los Angeles Times na temat ich wykonania I Symfonii. „Jest równie uwodzicielska muzycznie, co aktorsko”, komentował jej głos Financial Times. Jakie nagrania od DG tak komentują media? Sprawdźcie poniżej.

Gustavo Dudamel - Charles Ives: Complete Symphonies

Charles Ives był prawdziwym amerykańskim indywidualistą, artystą wyprzedzającym swoje czasy, który zgłębiał nowatorskie połączenia tradycyjnych klasycznych form z amerykańską muzyką wernakularną. Był pionierem w wykorzystywaniu technik politonalności, polirytmii i złożoności fakturalnej. Cztery symfonie kompozytora zostały nagrane dla Deutsche Grammophon w przełomowych interpretacjach przez Los Angeles Philharmonic oraz jej dyrektora muzycznego i artystycznego Gustavo Dudamela. Zarejestrowano je w lutym podczas nadzwyczajnych koncertów w Walt Disney Concert Hall.

„[Ich interpretacja] II Symfonii Ivesa była lepsza od amerykańskiego ideału wyznaczonego przez Leonarda Bernsteina, który w 1951 roku dokonał prawykonania Symfonii, i do końca życia był jej najbardziej oddanym propagatorem.”

– pisał Los Angeles Times

Wydawnictwo Charles Ives – Complete Symphonies prezentuje świeże podejście do muzyki radykalnego myśliciela, twórcy „swojej własnej osobistej rewolucji muzycznej”, jak powiedział o nim Leonard Bernstein. Szczególny związek Maestro Dudamela z symfoniami tego kompozytora oraz koncert w wykonaniu orkiestry Los Angeles Philharmonic w ramach festiwalu Ives-Dvořák zebrały entuzjastyczne recenzje. „Było to, w każdym swoim geście, żywe, gwałtowne, wstrząsająco amerykańskie”, skomentował Los Angeles Times na temat ich wykonania I Symfonii.

Według San Francisco Classical Voice:

„Najważniejsza konkluzja po wysłuchaniu cyklu czterech symfonii Charlesa Ivesa w wykonaniu Los Angeles Philharmonic pod dyrekcją Gustavo Dudamela jest następująca: jest on piekielnie dobrym dyrygentem interpretującym Ivesa”. Recenzent pochwalił dyrygenta za wydobycie „esencji każdego aspektu, dziwności i wizji tego amerykańskiego ikonoklasty”.

Interpretacje Dudamela tych symfonii wyrastają z zachwytu ich niespokojną energią, niezliczoną ilością barw i faktur, nieodpartymi odniesieniami do popularnych amerykańskich melodii i impulsywnymi zmianami nastrojów. „Ives był człowiekiem pełnym pomysłów i starał się stworzyć coś wyjątkowego”, tłumaczy dyrygent. „W jednym momencie panuje spokój i kontemplacja, by za chwilę przeistoczyć się w kompletny chaos. W końcu tym, co robił Ives, było otwieranie drzwi do formy i osobowości muzyki tworzonej w Stanach Zjednoczonych. Jego symfonie to wielki dar dla świata. Ogromnie się cieszę, że mogliśmy nagrać te niesamowite dzieła dla Deutsche Grammophon.”

Wydawnictwo Charles Ives – Complete Symphonies stanowi istotną nową pozycję w katalogu Deutsche Grammophon. Album otwiera I Symfonia, napisana w latach 1898-1908, ale wykonana w całości dopiero w 1953 roku. Pięcioczęściowa II Symfonia (powstała w latach 1907-09 z późniejszymi zmianami) uwydatnia niezależność Ivesa dzięki ultraprogresywnemu połączeniu europejskiej klasyki i amerykańskich wpływów popularnych. III Symfonia (1908-11), zatytułowana „The Camp Meeting”, otrzymała w 1947 roku Nagrodę Pulitzera w dziedzinie muzyki za nostalgiczne refleksje nad hymnami, marszami i piosenkami obozowymi popularnymi w dzieciństwie kompozytora w Nowej Anglii. IV Symfonia (ok. 1912-18 z późniejszymi zmianami) miała swoją premierę w 1965 roku, ponad dziesięć lat po śmierci Ivesa, i pozostaje wzorem muzycznej inwencji, pomysłowości i ambicji.

Spis utworów:

IVES Symphony No. 1
IVES Symphony No. 2
IVES Symphony No. 3  
IVES Symphony No. 4

Hera Hyesang Park - I AM HERA

Debiutancki album Hery Hyesang Park dla Deutsche Grammophon ukazuje szeroki zakres jej ekspresyjnych talentów. I am Hera prezentuje interpretacje ulubionych pieśni i arii tej cenionej przez krytykę południowokoreańskiej sopranistki.

„Jest równie uwodzicielska muzycznie, co aktorsko”

– pisze Financial Times

Trzy krótkie słowa mówią same za siebie - I am Hera oddaje bezpośredniość i autentyczność występów tej 31-letniej sopranistki. Wydawnictwo nagrane wspólnie z orkiestrą Wiener Symphoniker pod dyrekcją Bertranda de Billy’ego, ukazuje jej prawdziwie artystyczną duszę, w pełni wolną w swojej ekspresji twórczej. Album Hery prezentuje arie Belliniego, Glucka, Haendla, Mozarta, Pergolesiego, Pucciniego i Rossiniego wraz z muzyką pochodzącą z jej ojczyzny. Każde z tych dzieł odnosi się do kluczowych momentów w życiu i karierze tej jednej z najbardziej ujmujących obecnie młodych śpiewaczek. 

Spis utworów:

01 GLUCK Orfeo ed Euridice: Qual vita è questa mai
02 GLUCK Orfeo ed Euridice: Che fiero momento
03 PERGOLESI La serva padrona: Stizzoso, mio stizzoso
04 HANDEL Giulio Cesare: Se pietà di me non senti
05 MOZART Le nozze di Figaro: Giunse alfin il momento
06 MOZART Le nozze di Figaro: Deh vieni, non tardar
07 ROSSINI Il barbiere di Siviglia: Una voce poco fa
08 MOZART Idomeneo: Quando avran fine omai
09 MOZART Idomeneo: Padre, germani, addio!
10 MOZART Don Giovanni: Vedrai, carino
11 MOZART Die Zauberflöte: Ach, ich fühl’s, es ist verschwunden
12 ROSSINI Il turco in Italia: Non si dà follia maggiore
13 BELLINI I Capuleti e i Montecchi: Eccomi in lieta vesta
14 BELLINI I Capuleti e i Montecchi: Oh! Quante volte
15 PUCCINI La Bohème: Quando m’en vo
16 PUCCINI Gianni Schicchi: O mio babbino caro
17 JOOWON KIM Like The Wind That Met With Lotus
18 UN-YUNG LA Psalm 23

Yannick Nézet-Séguin & The Philadelphia Orchestra - Rachmaninov: Symphony No. 1 & Symphonic Dances

Prezentując I Symfonię wraz z „Tańcami symfonicznymi” album łączy jedną z najwcześniejszych kompozycji Rachmaninowa z ostatnią. Yannick Nézet-Séguin połączył te dwa dzieła, prezentując tym samym nie tylko ponad czterdziestoletni okres życia kompozytora, ale także częściowo wykorzystując ten sam materiał muzyczny.

Kiedy I Symfonia Rachmaninowa miała swoje prawykonanie w 1897 roku przez nieodpowiednio przygotowaną orkiestrę, koncert okazał się katastrofą, która w oczywisty sposób głęboko zabolała młodego, niespełna 24-letniego kompozytora. Późniejsze dziesięciolecia udowodniły jednak, że to wczesne dzieło jest absolutnie warte posłuchania, gdy wykonywane jest przez orkiestrę i dyrygenta najwyższej klasy.

A któż mógłby być do tego lepszym wyborem niż Yannick Nézet-Séguin i jego Orkiestra Filadelfijska? Drugie dzieło na tej płycie, „Tańce symfoniczne (op. 45)”, powstało w 1940 roku i zostało zadedykowany przez Rachmaninowa Orkiestrze Filadelfijskiej oraz jej ówczesnemu dyrektorowi muzycznemu, Eugene'owi Ormandiemu. I w przeciwieństwie do jego I Symfonii,  „Tańce symfoniczne” odniosły sukces od samego początku.

Spis utworów:

Symphony No. 1 in D minor, op.13

Tr.1
I. Grave – Allegro ma non troppo
Tr. 02
II. Allegro animato
Tr. 03
III. Larghetto
Tr. 04
IV. Allegro con fuoco

Symphonic Dances op. 45

Tr. 05
I. Non allegro
Tr. 06
II. Andante con moto (Tempo di valse)
Tr. 07
III. Lento assai – Allegro vivace

{info.pras.}