Spece od baroku

Mimo, że londyński Barbican architektonicznie przypomina futurystyczne dzieło z lat 60-tych, to wyjątkowe miejsce dla wielbicieli baroku. Śmiało można powiedzieć, że od kilku sezonów Barbican staje się stolicą muzyki barokowej, ponieważ to właśnie tutaj można usłyszeć najwybitniejszych specjalistów od tej muzyki.

Na początek barokowego sezonu w Barbicanie Academy of Ancient Music zaprezentowała “Koronację Poppei” Claudio Monteverdiego. To rzadko wykonywane dzieło Monteverdiego to prawdziwa perełka muzyki wczesnego baroku. Monteverdi jak nikt inny potrafił w swojej muzyce oddać niuanse ludzkich emocji. “Koronacja Poppei” to nie wielki operowy dramat, ale raczej kameralna wiwisekcja ludzkich postaw i uczuć, które wspaniale były oddane przez Academy of Ancient Music pod kierownictwem Robert Howarth. Wyjątkowo dobrze spisali się soliści, którzy z wyjątkową swoboda i naturalnością wykonali muzykę Monteverdiego. Sarah Connolly zaprezentowała pełnego pasji histerycznego Nerona. Lynne Dawson partię Poppei śpiewała w sposób niezwykle skupiony, delikatny, ale również z pewną dwuznacznością. Szczególne uznanie należy się Matthew Rose, który wcielił się w postać Seneki. Rose to mistrz wokalny dużego kalibru. Śpiewał on perfekcyjnie technicznie, ale zarazem był niezwykle zaangażowany emocjonalnie w swoją rolę.

Dla mnie najjaśniejszą gwiazdą tego wieczoru w Barbicanie był Iestyn Davies jako Ottone. Ten Brytyjski kontratenor oczarował publiczność pięknem, czystością oraz naturalnością swojego śpiewu.

Davies uważany jest za największe odkrycie Brytyjskiej wokalistyki operowej ostatnich lat. W pełni się z tą opinią zgadzam. Jego głos brzmi świeżo, a zarazem śpiewak ten interpretacyjnie jest w stanie przekazać w swoich interpretacjach emocje i dramat. Tym, którzy chcieliby się przekonać o kunszcie wokalnym Iestyna Daviesa polecam jego najnowsze nagrania. W tym roku ukazały się cztery albumy tego artysty.

Na szczególną uwagę zasługuje “Your Tuneful Voice”. Na albumie tym znajdują się arie z oratoriów Handla. Iestyn Davies wykonuje je z towarzyszeniem The King’s Consort pod batutą Roberta Kinga. Pomimo, że utwory na tym albumie pochodzą z dzieł sakralnych, Davies nadaje im unikalną dramaturgię, tak, iż są one bliskie ario operowym.

Kolejnym bardzo ciekawym nagraniem tego artysty jest jego recital z londyńskiego Wigmore Hall. Na tym albumie artyście towarzysz jedynie kilku muzyków, między innymi Richard Egarr z Academy of Ancient Music. To sprawią, że nasza uwaga może się w pełni skupić na śpiewaku. Davies wykonuje tutaj utwory angielskiego baroku Henry’ego Purcella, Jeremiaha Clarke, Johna Blowa oraz Williama Crofta. Na tym nagraniu Davies rewelacyjnie prezentuje liryczną stronę swojego głosu. Warto również sięgnąć po ten album, ponieważ pojawiają się tutaj nieco zapomniane utwory jak na przykład urocza pieśń Purcella “The pale and the purple rose” oraz utwór Clarke’a “The glory of the Arcadian Groves”

Your Tuneful Voice, Iestyn Davies, The King’s Consort, Roberta Kinga, Vivat 2014

Arise, my muse, Iestyn Davies, Richard Egarr and friends, Wigmore Hall Live 2014

Z Londynu dla Presto Jacek Kornak