Polska muzyka współczesna na WSM

Warszawskie Spotkania Muzyczne to chyba jedna z najsolidniejszych muzycznych „marek”, szczególnie w stolicy. Nawet trzy fale pandemii nie wyhamowały organizatorów w ich festiwalowych planach, dzięki czemu jubileuszowa 35. edycja odbywa się bez większych przeszkód. I choć znów online, to tym razem z innowacjami technicznymi.

Atrakcją jest to, że transmisje mogą się odbywać w formie wirtualnego koncertu immersyjnego 360°. To szczególnie ekscytujące dla wszystkich spragnionych doświadczeń muzycznych na żywo, o fascynatach technologii nie wspominając. Mnie jednak cieszy fakt, że właśnie w takiej odsłonie przychodzi nam podziwiać fantastycznych, pełnych pasji wykonawców. W ramach koncertu otwarcia usłyszeliśmy Hob-beats Percussion Group w składzie: Mateusz Bednarczyk, Jan Gralla, Gabriel Jasiorowski, Magdalena Kordylasińska-Pękala, Miłosz Pękala (kierownictwo muzyczne), Jakub Radwański, Bartłomiej Sutt, Adam Świstulski i Marianna Zagrodzka. Wykonali oni zestaw utworów interesujących poznawczo (tak z uwagi na nazwiska kompozytorów, jak i na prezentowany aparat wykonawczy, ukazujący szerokie możliwości zespołu perkusyjnego), a przede wszystkim ciekawych i zróżnicowanych brzmieniowo. Wśród nich znalazły się: „Incantationi I” na zespół perkusyjny (1972) Zbigniewa Penherskiego, „H.C.A.B. 847” dla czterech perkusistów (2020) Andrzeja Jakuszewa, „Hierofania I” dla pięciu perkusistów (1996), „métensomatose” na cztery perkusje (2021) Krzysztofa Kiciora oraz „Dynamics II” na sześciu perkusistów (2010) Mariana Borkowskiego. Nie ukrywam, że kompozycja Penherskiego całkowicie mnie porwała w swój energetyczny i na swój sposób ekspansywny świat, zaś utwór młodego Kiciora zaintrygował zastosowanymi w nim pomysłami. Po raz kolejny cieszy, że WSM stoi na straży popularyzacji polskich kompozytorów i czyni to z taką klasą, rokrocznie każdy wieczór to konkretna, przemyślana propozycja koncertowa.

(MB)