Piątek trzynastego czyli czy muzyk ma pecha?
Czy zastanawiasz się czasem, co piątek trzynastego może oznaczać dla muzyka? Oto kilka hipotez.
Przypadek 1...
Clarnecistom i rożkistom (tym, którzy grają na rożkach angielskich) łamią się stroiki. O taki pech nie trudno, ponieważ zwykle sami robią sobie te ustrojstwa. Jeden zbyt gwałtowny ruch i nieszczęście gotowe. I jak tu potem grać?
Przypadek 2...
Dalej oboje! Wszyscy patrzą, wszyscy czekają… I znów nie trafili w ton… Ała! (Tu złośliwy skrzypek powie, że altowioliści nie mają pecha w piątek. Oni nigdy nie grają czysto...)
Przypadek 3...
Cichy, spokojny pasaż autorstwa Wagnera. Aż tu nagle… Jeśli widzisz, że sekcja instrumentów dętych zatyka uszy – zrób to samo. Zaraz perkusja zafunduje Ci tąpnięcie mierzone w skali Richtera. I utrata słuchu na dobre możliwa…
Przypadek 4...
Czy może być coś gorszego? Może! Wyobraź sobie, że skrzypkowi właśnie pękła struna przy wykonywaniu dynamicznego presto… To chyba najbardziej przerażająca rzecz, jaka może się przytrafić muzykowi klasycznemu. Powinni dawać wiolinistom dodatek za pracę w ciężkich warunkach!
Przypadek 5...
W roku Verdiego wspomnimy i o nim. Nie ma większego pecha dla orkiestry, jak grać w piątek trzynastego Traviatę lub Rigoletto. Verdi był fanem tonacji Des-moll. Muzycy już nie są. To palcowanie, te bemole. To jakby grać i recytować z pamięci tabliczkę mnożenia… liczb trzycyfrowych.
Przypadek 6...
To może niech grają Beethovena z rękopisów? Albo… utwory Briana Ferneyhougha…
Przypadek 7...
Ok. Skrzypkowie mają przerąbane. No spójrz, co robi wiolonczelista w tak popularnym Canonie D-dur Pachelbela…
Przypadek 8...
A panowie od batuty? Serio ktoś im robi takie zdjęcia???
Luiza Borowiec
(za zdjęcia dziękuję internetowi, różnym stronom, m.in. stronie radia ClassicFm)