"Paria" Moniuszki z Teatru Wielkiego w Poznaniu w TW-ON

Najrzadziej wystawiana opera Stanisława Moniuszki, która po przeszło 150 latach podbiła świat. Inscenizacja Teatru Wielkiego w Poznaniu, zaprezentowana w Roku Moniuszkowskim, zdobyła operowego Oscarem (International Opera Award w kategorii dzieło odkryte na nowo). Zapraszamy na koncertową prezentację w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej tuż przed ukazaniem się płyty przygotowanej przez wytwórnie Naxos.

Paria Stanisława Moniuszki w wykonaniu poznańskiego Teatru Wielkiego – tym razem bez spektakularnej inscenizacji, lecz w równie brawurowym koncertowym wykonaniu. Za pulpitem dyrygenckim Jacek Kaspszyk. Wśród solistów znakomita Iwona Sobotka w partii Neali, która w imię prawdziwej miłości odrzuca dostatek i poczucie bezpieczeństwa. Dominik Sutowicz jako Idamor, nieustraszony wojownik, który skrywa tajemnice swego pochodzenia oraz Stanislav Kuflyuk jako Dżares, ojciec wytrwale szukający syna. Splatana rodzinna historia, państwo ingerujące w życie jednostki, dzieło o potrzebie wolności tkwiącej w każdym z nas. Wsłuchajmy się w przejmującą historię o wykluczeniu i sile uprzedzeń. Jam paria! – to jedno z najmocniejszych wyznań w twórczości Stanisława Moniuszki.

Teatr Wielki  - Opera Narodowa
22.10.2022 godz. 19:00

Realizatorzy:
kierownictwo muzyczne: Jacek Kaspszyk
kierownictwo chóru: Mariusz Otto

Wykonawcy:
dyrygent: Jacek Kaspszyk
Idamor: Dominik Sutowicz
Neala: Iwona Sobotka
Ratef: Piotr Friebe
Akebar: Rafał Korpik
Dżares: Stanislav Kuflyuk
Kapłanka: Aleksandra Kiedrowska
Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Koncert pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach projektu TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.
 

Jacek Kasprzyk – dyrygent
Jeden z czołowych polskich dyrygentów. Ukończył dyrygenturę, teorię muzyki i kompozycję w warszawskiej Akademii Muzycznej w 1975 roku. W tym samym roku zadebiutował również w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej nową realizacją Don Giovanniego Wolfganga Amadeusa Mozarta. Został gościnnym dyrygentem Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie w 1976 roku. Rok później otrzymał III nagrodę na prestiżowym Konkursie Dyrygenckim im. Herberta von Karajana w Berlinie, dzięki którym zadebiutował w filharmoniach w Berlinie i Nowym Jorku. W roku 1978 został I dyrygentem, a dwa lata później dyrektorem muzycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji (obecnie NOSPR), z którą koncertował w Europie.
W 1982 roku zamieszkał w Londynie i zadebiutował w Royal Festival Hall z Philharmonia Orchestra. Współpracował z Chamber Orchestra of Europe i Capital Radio’s Wren Orchestra (jako główny dyrygent). Koncertował m.in. z Philharmonia Orchestra, London Symphony Orchestra, London Philharmonic, Royal Philharmonic, Royal Scottish National, BBC Scottish Symphony i BBC National Orchestra of Wales, z którą wystąpił w 1984 na BBC Proms. Prowadził również orkiestry w Stanach Zjednoczonych (Cincinnati Symphony, San Diego Symphony), Kanadzie (Calgary Philharmonic, Winnipeg Symphony), Japonii (Yomiuri Nippon Symphony, Tokyo Philharmonic) oraz Hong Kong Philharmonic i New Zealand Symphony Orchestra.
W 1994 roku powrócił do współpracy z Polską, m.in. z Filharmonią Narodową i Warszawską Operą Kameralną. W 1998 roku objął stanowisko dyrektora artystycznego i muzycznego, a w 2002 naczelnego Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Przygotował tam premiery m.in. Don Giovanniego Wolfganga Amadeusa Mozarta, Zamku księcia Sinobrodego i Cudownego mandaryna Beli Bartóka, Króla Rogera Karola Szymanowskiego, Króla Ubu Krzysztofa Pendereckiego, Potępienia Fausta Hectora Berlioza, Salome Richarda Straussa i Wozzecka Albana Berga. Występował z zespołami Teatru na Festiwalu w Pekinie, w Teatrze Bolszoj w Moskwie, w Sadler’s Wells Theatre w Londynie, na Hong Kong Arts Festival i Festival Castell de Peralada w Hiszpanii, a także trzykrotnie odbył tournée po Japonii.
Artysta przygotowywał przedstawienia w takich międzynarodowych teatrach operowych jak m.in. English National Opera, Opera North w Leeds, Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie, Opéra Comique w Paryżu, Opery w Lyonie, Bordeaux, Zurychu, Sztokholmie, Teatro de la Maestranza w Sewilli, Teatro Colón w Buenos Aires. W latach 2006-2008 współpracował również z zespołem Litewskiej Opery Narodowej, z którą wystąpił na festiwalach w Lubljanie, Rawennie i Tel Awiwie.
W 2011 otrzymał prestiżowy Medal Elgara w uznaniu wybitnych interpretacji utworów kompozytora, dołączając do grona znakomitych artystów: Vladimir Ashkenazy, Andrew Litton czy Leonard Slatkin.
W latach 2006-2013 był dyrektorem artystycznym Orkiestry Symfonicznej Filharmonii im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu. W latach 2009-2012 dyrektorem muzycznym NOSPR w Katowicach. W latach 2013-2019 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Narodowej.

Dominik Sutowicz – tenor
W 2008 roku ukończył Akademię Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi w klasie śpiewu solowego u prof. Andrzeja Niemierowicza. Jeszcze w tym samym roku został zaangażowany jako solista w Teatrze Wielkim w Łodzi, gdzie zadebiutował partią Freda Eynsford-Hilla w musicalu My Fair Lady F. Loewego. Uczestniczył w kursach wokalnych prowadzonych przez m.in.: Helenę Łazarską, Kałudi Kałudowa, Piotra Kusiewicza.
Repertuar artysty obejmuje partie m.in.: Maxa (Wolny Strzelec, C. M. von Weber), Cavaradossiego (Tosca, G. Puccini), Pinkertona (Madama Butterfly, G. Puccini), Manrica (Trubadur, G. Verdi), Sternika (Latający Holender, R. Wagner), Stefana (Straszny dwór, S. Moniuszko), Gastona (Traviata, G. Verdi), Ismaela (Nabucco, G.Verdi), Sandora Barinkaya (Baron cygański, J. Strauss). Oprócz muzyki operowej wykonuje dzieła oratoryjne, takie jak Requiem G. Verdiego czy Msza Koronacyjna C-dur W. A. Mozarta. Druga z kompozycji, wykonana pod dyrekcją H. Wierzchonia, została zarejestrowana i wydana w formie płyty. Z sukcesem uczestniczy w licznych konkursach i festiwalach. Uzyskał m.in. pierwsze wyróżnienie na I Festiwalu Włoskiej Muzyki Operowej Belcanto Per Sempre.
Dominik Sutowicz pracował z takimi reżyserami jak: Waldemar Zawodziński, Mariusz Treliński, Krystyna Janda, Janina Niesobska, Wojciech Walasik, Jacek Gąsiorowski, Laco Adamik, Herbert Adler. Występował pod batutą wielu znakomitych dyrygentów, m.in. Tadeusza Kozłowskiego, Łukasza Borowicza, Tadeusza Wojciechowskiego, Jose Maria Florencio, Tadeusza Wiencka, Dariusza Różankiewicza, Piotra Wujtewicza, Michała Kocimskiego, Bassema Akiki, Sławomira Chrzanowskiego, Tomasza Tokarczyka, Krzesimira Dębskiego.
Współpracuje z Operą Krakowską, gdzie śpiewał partię Manrico w Trubadurze G. Verdiego, a także Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie, gdzie w sezonie 2015/16 wystąpi w roli Stefana w Strasznym dworze S. Moniuszki, Ismaele w Nabucco G. Verdiego oraz Młodego Żeglarza w Tristanie i Izoldzie R. Wagnera. Od września 2016 roku współpracuje z Tiroler Landestheater w Innsbrucku, gdzie w 2016 r. śpiewał partię Księcia w operze Rusałka Dvořáka. W 2017 roku wystąpił w partii Hoffmanna z Opowieści Hoffmanna Offenbacha, a w 2018 w wystąpi w partii tytułowej w operze Rienzi Wagnera oraz jako tytułowy Manru w dziele Ignacego Jana Paderewskiego.

Iwona Sobotka – sopran
Rozpoczęła swą międzynarodową karierę zdobywając Grand Prix i pierwszą nagrodę prestiżowego Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Królowej Elżbiety w Brukseli (2004). Jest również laureatką I nagrody Konkursu Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie, Grand Prix i nagród specjalnych Konkursu Wokalnego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy oraz I nagrody East and West International Artists Audition w Nowym Jorku.
Artystka współpracuje regularnie zapraszana jest przez najważniejsze zespoły symfoniczne w Europie i na świecie. W ubiegłym sezonie, na zaproszenie Sir Simona Rattla artystka wystąpiła z Filharmonią Berlińską i odbyła tournée z London Symphony Orchestra. Z Maestro Markiem Janowskim zadebiutowała z Filharmonią w Dreźnie, powróciła do Luksemburga wykonując Cztery ostatnie pieśni Straussa oraz zadebiutowała w Kanadzie wykonując II Symfonię Mahlera z Calgary Philharmonic Orchestra. Dalsze projekty z Maestro Janowskim między innymi Missa Solemnis na Tokyo Spring Festival, IX Symfonia Beethovena na Bayreuther Festspiele, a także debiuty z Boston Symphony Orchestra i London Philharmonic Orchestra zostały odwołane ze względu na COVID. W roku 2016 odbyła tournée po Azji Filharmonia Berlinska i Sir Simonem Rattlem wykonując 9. Symfonię Beethovena w Japonii i na Tajwanie.
W najbliższym czasie Iwona Sobotka powróci jako Mimi w Cyganerii w Operze Podlaskiej, jako Magda w La Rondine w Operze Śląskiej w Bytomiu, a także zadebiutuje jako Roxana w Królu Rogerze w Chicago Opera Theater, Cio-Cio San w Madama Butterfly w Teatrze Wielkim w Poznaniu, a w sezonie 2022/2023 w Teatro Real w Madrycie. Wcześniej, artystka występowała w Operze Paryskiej, Komische Oper w Berlinie, Teatrze im. P. Czajkowkiego w Perm, w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie, a także Festiwalach Osterfestspiele Baden-Baden czy Schleswig Holstein Music Festival, wykonując takie role jak Violetta Valery (Traviata Verdiego), Mimi (Cyganeria Verdiego), Tatiana (Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego), Donna Anna (Don Giovanni Mozarta), Liù (Turandot Verdiego), Pamina (Czarodziejski flet Mozarta), Blumenmädchen (Parsifal Wagnera), Magda (La Rondine Pucciniegp) i inne.
Iwona Sobotka jest powszechnie doceniana za interpretacje polskiego repertuaru wokalnego – w szczególności dzieł Karola Szymanowskiego. W roku 2004 ukazała się jej pierwsza solowa płyta wydana przez wytwórnię Channel Classics jako zbiór pieśni Karola Szymanowskiego wyróżniona przez Polską Akademię Fonograficznę nagrodą Fryderyk za najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej. Następne płytowe rejestracje to kolejne albumy z pieśniami Szymanowskiego, nagrany dla wytworni EMI Classics z udzialem City of Birmingham Symphony Orchestra pod dyrekcja Sir Simona Rattle´a, oraz wydane przez Polskie Radio Pieśni z orkiestrą nagrane z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach pod dyrekcją Kazimierza Korda. W roku 2010 na zaproszenie pianisty Piotra Anderszewskiego, artystka wzięła udział w cyklu koncertów Szymanowski Focus, propagując muzykę tego kompozytora m.in. w Wigmore Hall w Londynie oraz w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Brała także udział w prestiżowych festiwalach, m. in. w La Folle Journée, Baden-Baden Festspiele, Schleswig-Holstein Musik Festival, Festspiele Mecklenburg-Vorpommern, Musical Olympus Festival, Chopin i jego Europa i innych.
Absolwentka Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie oraz Escuela Superior de Música Reina Sofía w Madrycie, gdzie kształciła się pod kierunkiem wybitnego artysty i pedagoga Toma Krause. Od stycznia 2022 solistka Teatru Wielkiego im. Stanisłąwa Moniuszki w Poznaniu.

Piotr Friebe – tenor
Ukończył poznańską Akademię Muzyczną w klasie wiolonczeli, a następnie śpiewu solowego na Wydziale Wokalno-Aktorskim. Brał udział w przedstawieniach studenckich – Czarodziejskim flecie Mozarta i Kynologu w rozterce Czyża.
Na scenie operowej zadebiutował w inscenizacji Il combattimento di Tancredi e Clorinda Monteverdiego w ramach Sceny Kameralnej Teatru Wielkiego w Poznaniu (1993), gdzie od 1994 r. jest solistą. W jego repertuarze znajdują się znaczące partie tenorowe z oper Mozarta (Czarodziejski flet), Moniuszki (Hrabina, Straszny dwór), Richarda Straussa (Salome), Millöckera (Student żebrak), Halévy'ego (Żydówka), Verdiego (Traviata), Rossiniego (Cyrulik Sewilski), Donizettiego (Don Pasquale), Bizeta (Poławiacze pereł).
Od najmłodszych lat związany z muzyką. Śpiewał w chórze Filharmonii Poznańskiej „Poznańskie Słowiki”, prowadzonym przez Stefana Stuligrosza. Z zespołem tym współpracuje do dziś jako solista w repertuarze kantatowo-oratoryjnym. Ponadto współpracuje z Filharmonią Szczecińską, Wrocławską, Jeleniogórską i Łódzką oraz Zamkiem Książąt Pomorskich w Szczecinie. Od 2000 r. występuje w Operze Narodowej w Warszawie i Opera Nova w Bydgoszczy.

Rafał Korpik – bas
Ukończył Wydział Wokalno-Aktorski poznańskiej Akademii Muzycznej w klasie Eugeniusza Zdańskiego (1995), uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych, m.in. przez Ryszarda Karczykowskiego i Eugeniusza Nesterenko. W sezonie artystycznym 1995/1996 był solistą Opery i Operetki na Zamku w Szczecinie. Na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu zadebiutował w 1995 partią Zbigniewa w Strasznym dworze Moniuszki i od tego czasu jest solistą tego teatru. W swoim repertuarze posiada następujące partie operowe: S. Moniuszko Straszny dwór - Zbigniew, Skołuba, Halka - Stolnik, Dziemba; R. Wagner, Śpiewacy norymberscy – Pogner, Parsifal – Titurel; G. Verdi Nabucco - Zachariasz, Aida – Ramfis, Macbeth - Banco, Rigoletto – Sparafucile; P. Czajkowski Eugeniusz Oniegin – Gremin; M. Musorgski Borys Godunow – Warłaam; W. A. Mozart Czarodziejski flet - Sarastro, Don Giovanni - Masetto, Komandor; G. Rossini Cyrulik sewilski - Don Basilio, G. Puccini Cyganeria - Colline. Wykonuje także repertuar oratoryjno-kantatowy, np. J. S. Bach Magnificat, G. Verdi, Missa da Requiem, W. A. Mozart, Requiem, Msza koronacyjna, G. G. Gorczycki, Completorium.

Stanislav Kuflyuk – baryton
Urodził się w Iwano-Frankowsku (Stanisławów) na Ukrainie, gdzie ukończył studia na wydziale wokalnym Akademii Sztuki. Jest zdobywcą Grand Prix w konkursie wokalistyki Sztuka XXI wieku w Lempala w Finlandii (2006), III Nagrody w Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (2011), Grand Prix i I nagrody Międzynarodowego Konkursu Wokalistyki Operowej im. Adama Didura w Bytomiu (2012).Solista współpracuje z najważniejszymi teatrami operowymi i filharmoniami w kraju i za granicą, gdzie śpiewa tytułowe partie w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego i Don Giovannim oraz Hrabiego Almavivę  w Weselu Figara W. A. Mozarta, Markiza Rodrigo di Posa w Don Carlosie G. Verdiego, Miecznika w Strasznym dworze i Janusza w Halce S. Moniuszki, Marcella w Cyganerii G. Verdiego, Figara w Cyruliku sewilskim G. Rossiniego, Sir Forda w Falstaffie G. Verdiego, Lorda Ashtona w Łucji z Lammenmoor G. Donizettiego, Sharplessa w Madama Butterfly G. Pucciniego. Bierze udział w wielu festiwalach, w kraju i na świecie,  m.in.: Letnim Festiwalu Opery Krakowskiej, Bydgoskim Festiwalu Operowym, wrocławskim Festiwalu Oper Współczesnych i Bregenzer Festspiele (2014).
Występował na scenie Teatru Bolszoj w Moskwie, gdzie wykonywał partię Księcia Jeleckiego w Damie pikowej P. Czajkowskiego, a w listopadzie 2021 wystąpił w tam w Traviacie G. Verdiego w partii Giorgio Germonta, którą dzielił z Plácido Domingo. Współpracuje także z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie wykonuje partię Miecznika w Strasznym dworze Stanisława Moniuszki.

Aleksandra Kiedrowska
Jest absolwentką wydziału wokalno-aktorskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie śpiewu prof. Grażyny Flicińskiej-Panfil oraz dr Małgorzaty Woltmann-Żebrowskiej. W 2017 roku otrzymała wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Karola Kurpińskiego we Włoszakowicach. W latach 2012-2018 brała udział w wielu mistrzowskich kursach wokalnych, prowadzonych m. in. przez Grażynę Flicińską-Panfil, Andrzeja Ogórkiewicza, Bogdana Makala, Helenę Zubanovich, Małgorzatę Woltmann-Żebrowską.
W 2019 roku jako członkini Europa Chor Akademie brała udział w prestiżowych projektach międzynarodowych. Śpiewała pod batutą takich dyrygentów, jak: Zbigniew Graca, Gabriel Chmura, Tadeusz Kozłowski, Przemysław Neumann, Katarzyna Tomala-Jedynak, Adam Domurat, Warcisław Kunc, Sylvian Camberling oraz Leo Hussain. Już jako studentka występowała  w licznych spektaklach operowych, np. Siostra Angelica G. Pucciniego (Zelatrice), La Finta Semplice W. A. Mozarta (Ninetta), Czarodziejski flet W. A. Mozarta (Pamina). Współpracowała także z Teatrem Muzycznym w Poznaniu, gdzie zagrała Chawę w Skrzypku na dachu J. Bocka. Obecnie współpracuje z Teatrem Wielkim w Poznaniu, gdzie m.in. wykonuje partię Kapłanki w operze Paria Stanisława Moniuszki oraz Bird I w Anhellim Dariusza Przybylskiego.

Chór Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu od wielu lat zaliczany do najlepszych zespołów chóralnych w Polsce. Jego wysoki poziom artystyczny doceniany jest przez wielu recenzentów
z Polski i zagranicy. Od 2007 roku zespołem kieruje Mariusz Otto. Oprócz muzyki operowej zespół wykonuje z powodzeniem utwory oratoryjno-kantatowe oraz dzieła współczesne. Poza regularnymi występami na rodzimej scenie chór współpracuje z instytucjami muzycznymi w całej Polsce oraz bierze udział w festiwalach, m.in. w Brighton, Bilbao, Santader, Carcassone czy Xanten, a także zapraszany jest do teatrów i filharmonii jak m.in. Warszawa, Szczecin, Heilbronn czy Frankfurt.

Mariusz Otto – kierownik Chóru Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu
Urodzony w Poznaniu. Wieloletni członek chóru i wychowanek szkoły Jerzego Kurczewskiego. Absolwent Akademii Muzycznej im Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu.
Śpiewak i dyrygent. Od 1997 roku związany z Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, przede wszystkim jako najbliższy współpracownik Jolanty Doty-Komorowskiej, po której w 2007 roku objął stanowisko kierownika Chóru. Pod jego kierownictwem Chór przygotowany został m.in. do takich produkcji, jak: Tannhäuser Wagnera, Skrzypek na dachu Bocka / Steina, Stworzenie świata Haydna, Werther Masseneta, Cyganeria Pucciniego, Maria Stuarda Donizettiego, Lady Makbet mceńskiego powiatu D. Szostakowicza – za każdym razem zdobywając uznanie krytyki i publiczności.

Orkiestra Teatru Wielkiego im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu to jeden z wiodących zespołów
w Polsce, który współpracował z uznanymi dyrygentami, jak m.in. Walerian Bierdiajew, Jacek Kasprzyk, Tadeusz Kozłowski, Grzegorz Nowak, Andrzej Borejko czy Gabriel Chmura. Obok repertuaru operowego zespół wykonuje kompozycje współczesne, zamawiane specjalnie dla poznańskiej opery, jak i dzieła symfoniczne. Zespół odbył wiele tournée w kraju i za granicą, m.in. w 2019 roku wykonał w Filharmonii Berlińskiej koncertową wersję Halki Stanisława Moniuszki. Występ zorganizowany z okazji Roku Moniuszki został entuzjastycznie przyjęty przez zagraniczne media i publiczność. Muzycy poznańskiej orkiestry rozwijają swoje talenty także jako soliści oraz występują w zespołach kameralnych. Prowadzą również działalność pedagogiczną.