Nowe nabytki w zbiorach Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej
Jolanta Marcolla i Robert Kuśmirowski to uznani artyści, których prace w 2025 roku zostały zakupione do zbiorów sztuki współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Rozbudowa muzealnej kolekcji po raz kolejny była możliwa dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Projekt „Rozbudowa kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu” jest realizowany w ramach programu Narodowa Kolekcja Sztuki Współczesnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Nowo zakupione dzieła, reprezentujące dwie dyscypliny artystyczne fotografię i rzeźbę, można zobaczyć w przestrzeni wystawy stałej „Kolekcja sztuki polskiej II poł. XX i XXI wieku” w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej.
Jolanta Marcolla (ur. 1950)
Artystka uznawana jest za jedną z prekursorek polskiej sztuki wideo i konceptualizmu lat 70. XX w. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Była współzałożycielką i członkinią Galerii Sztuki Aktualnej we Wrocławiu, gdzie wraz z innymi artystami prowadziła eksperymenty z medium fotografii, filmu i wideo. Marcolla szybko zwróciła uwagę na potencjał sztuki mediów do wyrażania nowych idei oraz dekonstruowania społecznych i kulturowych schematów.
Tegoroczny nabytek – praca „Kiss” (1975) to jedno z bardziej awangardowych dzieł polskiej sztuki wideo i konceptualizmu. W zapętlonym obrazie artystka przesyła widzowi pocałunek – prosty, powtarzalny gest, który stał się jednym z pierwszych w Polsce eksperymentów z ideą repetycji w obrazie ruchomym. Praca łączy bezpośrednią ekspresję emocji z refleksją nad mediami, zapowiadając strategie wizualne znane dziś z kultury cyfrowej.
Robert Kuśmirowski (ur. 1973)
Twórca instalacji, obiektów, rysunków i fotografii, a także performer. Absolwent Instytutu Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. „Artysta roku” magazynu „Raster” (2003) i laureat Paszportu „Polityki” (2005). W swojej sztuce podejmuje problem czasu, pamięci, wspomnień i historii. Odnosi się także do historyczno-artystycznego tematu oryginału i falsyfikatu.
Zakupiona praca „Wariacja na temat twórczości Romana Opałki” (2011) to instalacja składająca się ze stołu – warsztatu artysty, maszyny do pisania, kroniki cyfr zawierającej zbiór liczb od 1 do 6 000 000, trzech portretów, z czego ostatni to pośmiertny negatyw oraz obrazu olejnego z zapisem cyfr wtapiających się w tło. Praca jest alegorią do życia i twórczości Romana Opałki, który zapisywał ciągi cyfr na płótnie, co miało oddawać upływ czasu. Realizacja w sposób szczególny wchodzi w dialog z pracami Opałki znajdującymi się w kolekcji MNWr, odnosząc się bezpośrednio do instalacji „Opałka 1965/1 – nieskończoność”, będącą częścią zbiorów malarstwa współczesnego.
Zakup prac dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest instytucją kultury prowadzoną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
