Muzyka na wiosnę
DR JACEK KORNAK: Dobrze rozpocząć wiosnę dobrymi nagraniami muzyki klasycznej. Wprawdzie za oknami wciąż zima, ale może najnowsze nagrania okażą się jaskółkami.
Nagraniem od jakiegoś czasu przez mnie oczekiwanym jest album “Verdi” Josepha Calleja. Artysta nagrał go z towarzyszeniem Orquestra de la Comunitat Valenciana pod dyrekcją Ramona Tebara. W duetach pojawiają się tutaj również Angeala Gheorghiu oraz Vittorio Vitelli. Calleja od ponad dekady budował swoją reputację jako wykonawca Verdiego i słuchając tego albumu z całym przekonaniem mogę powiedzieć, że to verdiowski tenor najwyższych lotów, z którym niewielu może się obecnie równać. Calleja wykonuje dramatyczne arie włoskiego mistrza, poczynając od “Aidy”, poprzez “Trubadura”, “Moc przeznaczenia”, “Don Carlo”, a kończąc na “Otello”. To właśnie arie i duety z “Otella” stanowią niemal połowę tego nagrania. Calleja rewelacyjnie prezentuje w nich swoje możliwości interpretacyjne, bogactwo barw wokalnych, urzekające legata, ale także dramatyczną siłę głosu. To jeden z albumów z ariami Verdiego, które przejdą do historii.
Kolejnym albumem z ariami Verdiego jest “The Verdi Album” nagrany przez Sonyę Yonchevę z towarzyszeniem Munchner Rundfunkorchester pod batutą Massimo Zanettiego. Nie znajdziemy tu jednak utworów z “Traviatty”. Album ten jest ciekawą kolekcją dramatycznych arii z oper takich jak “Don Carlo” czy też “Otello” oraz mniej znanych wczesnych, bardziej lirycznych oper Verdiego takich “Attila”, “Luisa Miller”, “Stiffelio” czy też “Nabucco”. Myślę, że wybór repertuaru jest nie do końca przemyślany i to sprawia, że nagranie to jest nierówne. W ariach koloraturowych Yoncheva zachwyca techniczną zwinnością, naturalnością i lekkością. W bardziej dramatycznych ariach jak na przykład z “Mocy przeznaczenia” czy też z “Otella” pomimo uroczej jedwabistej barwy głosu, Yoncheva nie jest do końca przekonująca. Brakuje tutaj momentami wyrazistości interpretacyjnej i wokalnej mocy. Pomimo tego myślę, że album ten udowadnia, że Yoncheva to wybitna artystka, która może podbić światowe sceny operowe, jeśli tylko uważniej będzie dobierała swój repertuar.
Czarującym i niezwykle wciągającym nagraniem jest album “Small Gifts”. Zawiera on utwory Johanna Sebastiana Bacha. Wśród wykonawców znajdują się muzycy młodszego pokolenia tacy jak Dorothee Oberlinger, Dmitry Sinkovsky, Lorenzo Cavasanti, Alfredo Bernardini oraz Wolfgang Gaisbock. Wykonują oni Koncerty Brandenburskie (2 oraz 4), Koncert F-mol oraz Sonate z kantaty BWV 182. Inną stroną tego albumu jest muzyka sakralna Bacha w wykonaniu Andreasa Scholla z towarzyszeniem Ensemble 1700. Scholl już od lat ponad dwóch dekad jest jednym z najwybitniejszych wykonawców muzyki Bacha. Jego głos ma jedwabistą lekkość i uroczą barwę. Najbardziej poruszające jest jego wykonanie kantaty “Vergnuegte Ruh, beliebte Seelenlust”. Poza tym usłyszymy tutaj również arie “Jesus Schlaeft, was soll ich hoffen”, “Leget euchdem Heiland unter”, “Die Obrigkeit ist Gottes Gabe” oraz “Jesus bleibet meine Freude”. Ensemble 1700 urzeka dynamicznymi tempami, klarownością interpretacji oraz energią z jaką wykonują muzykę Bacha.
“Enfres” to niezwykły projekt muzyczny Raphaëla Pichona. Album ten to jakby wyimaginowana msza żałobna złożona z utworów operowych Jeana-Philippe Rameau oraz Christoph Willibalda von Glucka. Pod batutą Pichona te sakralne utwory nabierają wymiaru sakralnego, ale zachowują operową moc i dramaturgię. Jako solista występuje baryton Stephane Degout. Towarzyszy mu zespół instrumentów dawnych Pygmalion. W ich wykonaniu XVIII wieczna francuska muzyka ma niezwykle teatralne, ale zarazem nieco mistyczne brzmienie. Pichon prowokuje słuchacza, zwodzi go nieustannie oscylując między sakralnością a koturnowością i sztucznością muzyki Rameau oraz Glucka. Głos Degout ma w sobie majestat, ale zarazem jest ekspresyjny i w pewien sposób pociągający. “Enfers” to z pewnością jeden z najciekawszych albumów z muzyką XVIII wieku ostatnich miesięcy.