Moniuszko: wyjdziecie uduchowieni [nowy festiwal w Warszawie]

Gdyby muzyka sakralna Moniuszki była wykonywana i miała należne miejsce, nie trzeba by było organizować tego festiwalu – mówił Krzysztof Teodorowicz, zapowiadając Festiwal Muzyki Sakralnej Stanisława Moniuszki.

Faktycznie, opery Moniuszki znamy, wiele pieśni też, ale muzyka sakralna polskiego kompozytora, tegorocznego jubilata, jakoś nam umyka. W tym roku usłyszymy więc utwory głównie wokalne, z akompaniamentem orkiestry lub organów.

Kłopot z utworami o tematyce religijnej Stanisława Moniuszki jest taki, że ciągle nie mamy pełnej literatury muzycznej do ich wykonywania. Zdarza się, że ciągle jeszcze niektóre kompozycje są w rękopisach, a prace nad przygotowaniem porządnych, godnych XXI wieku edycji nutowych ciągle trwają.

Znakomici wykonawcy. Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie, Chór Filharmonii Narodowej, świetni soliści.
Siedem koncertów, od 27 października – 24 listopada 2019 r.
Wstęp na wszystkie koncerty jest wolny (a wszystkie kościoły zostaną w miarę możliwości ogrzane).

Jolanta Pszczółkowska-Pawlik: Tworzymy taką niedużą grupę roboczą. Na początku mieliśmy zero środków na koncie, ale mieliśmy duże marzenia, które teraz stają się rzeczywistością. Żeby przygotować taką imprezę, potrzeba było dwóch lat naszej pracy. Ale dostaliśmy duże wsparcie od MKiDN, od IMiT i Wydziału Kultury Województwa Mazowieckiego. Dzięki temu mogliśmy planować festiwal. Dla mnie jest to szczególnie doniosłe wydarzenie, bo w tym roku udało mi się zainaugurować festiwal Moniuszko na Trakcie królewskim, raz w miesiącu jest koncert. I tam przedstawiam utwory znane, ale i takie, które nie są wykonywane. Tu jestem pod wrażeniem pracy osób, które nas zainspirowały. Pan Krzysztof przedstawił nam swoją pracę związaną z muzyką sakralną i zafascynował nas. Byłam pewna, że ten festiwal musiał powstać, szczególnie w roku 200. Rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki. Prezes Towarzystwa Miłośników Muzyki Moniuszki, Jolanta Roztworowska zaskakuje pomysłami, inspiruje do pracy. Każdy z nas ma swoje obowiązki, jutro lecimy do Chicago z naszym projektem moniuszkowskim – na jazzowo, ale pani Jolanta do nas dzwoni i gdy tracimy energię, wzmacnia nas.

Michał Klauza, Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie: Kiedy pierwszy raz w listopadzie zeszłego roku zetknęliśmy się z muzyką sakralną Moniuszki, nagrywając mszę Es-dur, widziałem na twarzach muzyków wzruszenie. Weszli w ten nastrój, o którym mówił Moniuszko – on chciał, żeby przez tę muzykę, ludzie trochę się modlili. Potem nagrywając msze Des-dur i d-moll, ta praca tak nam szła… Czasem są nagrania, które idą dość opornie. A tu – wykonywaliśmy je z ogromną radością. Cieszę się, że będziemy dwie z tych mszy wykonywać na koncercie, bo granie na żywo jest sensem naszej drogi. Nagranie to co innego, to jak maraton przez 40 km. A koncert – to jedno wspólne oddychanie, ten jeden jedyny raz.

Irina Bogdanowicz, Chór Uniwersytetu Warszawskiego: Nie jestem Polką, ale czuję się zaszczycona, że mogę wykonywać tę muzykę. Dlaczego? Bo gdy pracujesz z młodzieżą nad takimi utworami, widzisz, że są zdumieni tym, że to może być tak piękne. Młodzież czasem nie jest przygotowana do takich przeżyć w sercu. Cieszę się, że przez to przejdziemy. Zrobię wszystko, żeby nasz chór chodził też na pozostałe koncerty, bo żeby poznać tę twórczość, to trzeba być w tym, trzeba słuchać.

{KAW}