Latynoska podróż z Milosem

Gitara jest tak ważnym instrumentem w kulturze Ameryki Łacińskiej, że kiedy Miloś Karadaglić postanowił nagrać drugą solową płytę dla Deutsche Grammophon, po prostu tam pojechał.

Dzika, nieujarzmiona, nieskrępowana, jeszcze bardziej niż muzyka hiszpańska, czy to w rytmie mazurka czy samby, zawsze porywa do tańca.

- tyle pięknego repertuaru na gitarę pochodzi ze świata latynoskiego. Wybór kompozycji właśnie stamtąd był najprostszą decyzją, jaką podjąłem – mówi Milos – jednocześnie nagrywając tę płytę, wyszedłem trochę z mojej strefy komfortu, bo chciałem pokazać różne aspekty i niuanse południowo-amerykańskiej kultury.

Najbardziej reprezentatywne dla repertuaru solowego są kompozycje Villa-Lobosa. Według Karadaglicia to bardzo ważna postać w świecie gitarzystów klasycznych, gdyż rozwinął technikę gry na instrumencie. We współpracy z Segovią napisał utwory, które są prawdziwym wyzwaniem dla wykonawców, pokazują przewrotną naturę gitary – wszystkie jej techniczne i muzyczne możliwości, paletę barw i czystą moc grania.

- Segovia jest dla gitarzystów tym, kim Callas dla śpiewaków – porównuje Milos – Stworzył nowy świat dźwięków i pomógł gitarze zdobyć nowych wielbicieli. Dzięki niemu gitara stała się pełnoprawnym solowym instrumentem koncertującym.

Preludium Villi-Lobosa, które usłyszymy na płycie, zostało napisane dla Segovii w 1940 r. Kompozytor traktuje tu gitarę jak wiolonczelę – melodię w basie gra się, łącząc płynnie poszczególne dźwięki (legato). Słuchając, ma się wrażenie, że wykonawcy potrzebny jest smyczek! Podobnie zaskakujące są inne kompozycje, szczególnie ciekawie brzmią utwory Piazzolli, oryginalnie skomponowane na bandoneon i melodie znane głównie z popularnych wykonań jak „Quizas, quizas, quizas” lub „Por una cabeza Gardela” - melodia znana z filmu Zapach kobiety. Nie mogło zabraknąć również utworu La cumparsita – tanga będące sztandarowym przykładem muzyki tego gatunku. Milos przybliża na płycie twórczość innych amerykańskich kompozytorów – Jorge Cardoso czy Agustina Barrios Mangore, zwanego „Chopinem gitary”.

(kaw, na podstawie materiałów dystrybutora, autorem informacji o repertuarze jest Kenneth Chalmers)