Instrumenty z XVIII wieku w Poznaniu
W Muzeum Narodowym w Poznaniu od 30 grudnia 2012 do 10 marca 2013 można zobaczyć niezwykłą wystawę: W służbie sacrum … Z kultury muzycznej Jasnej Góry i Poznania w XVIII wieku.
Współorganizatorem wystawy jest Klasztor O.O. Paulinów na Jasnej Górze i Archiwum Archidiecezjalne.
Główną ideą tej wyjątkowej wystawy jest zaprezentowanie barokowego instrumentarium, na przykładzie dwóch wybitnych zespołów muzycznych tego czasu – kapeli klasztoru OO. Paulinów na Jasnej Górze oraz poznańskiej kapeli Kościoła Św. Marii Magdaleny.
W osiemnastowiecznej Polsce rządzonej przez Sasów oraz Stanisława Augusta Poniatowskiego, na dworach nie było sprzyjających warunków do rozwoju polskiej muzyki. Władcy preferowali kompozytorów francuskich, włoskich lub z racji pochodzenia niemieckich. Podobne tendencje muzyczne, choć w mniejszym stopniu, były zauważalne na dworach magnackich. Miejscami, które sprzyjały polskiej twórczości lokalnej były ośrodki kościelne – zarówno zakonne jak i diecezjalne. W kapelach klasztornych, jak i parafialnych często wspieranych przez miejskich włodarzy, nie tylko zatrudniano muzyków, ale również dbano o ich edukację, kupowano instrumentarium i zapewniano codzienną egzystencję. Tego typu zespołów muzycznych na terenie XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej było bardzo dużo. Do najbardziej znaczących, jak nie najważniejszej w tym czasie, należała kapela klasztoru OO. Paulinów na Jasnej Górze. Do dziś świadectwem świetności tego zespołu jest ocalałe instrumentarium i repertuar. Typowym zespołem działającym w tym czasie przy parafii, wspieranym przez władze miejskie, była poznańska kapela Kościoła św. Marii Magdaleny. Rękopisy i druki muzyczne, które stanowiły jej repertuar i zachowały się do naszych czasów, potwierdzają jej znaczenie nie tylko dla życia muzycznego parafii, ale i całego miasta. Muzycy swoją pracą służyli Kościołowi i mieszkańcom danego ośrodka współtworząc jednocześnie kulturę muzyczną całej XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej.
