Dyskretny urok kameralistyki [konkurs]
Znakomity berliński zespół, Berlin Piano Trio, przywozi na Festiwal Mozartowski niezwykle ciekawy program łączący epoki i style. W jeden wieczór spojone zostały dzieła romantyzmu, klasycyzmu oraz neoklasyczno-romantyczna refleksja w dwudziestowiecznej kameralistyce.
Właściwie wszystkie kompozycje, które zostaną zaprezentowane wykonywane są nieczęsto na estradach koncertowych. Z tym większą ciekawością powinny zostać przyjęte przez melomanów. W subtelnej formie tria fortepianowego (skrzypce, wiolonczela i fortepian), tkwią bowiem wielkie możliwości wyrazowe.
Trio E-dur KV 542 powstało latem 1788 roku, czyli w czasie gdy Mozart komponował trzy swoje najsłynniejsze symfonie. Cechuje je wyjątkowa stabilizacja i harmonia formy. Wyważone emocje, polot i mozartowska inwencja melodyczna łączą się harmonijną całość. Rolę przywódczą pełni rzecz jasna fortepian, choć jak to zawsze w przypadku Mozarta każdy z instrumentów ma ważną przypisaną sobie rolę. Zarówno delikatne frazy jak żywsze fragmenty muzyki pokazują nam całe bogactwo geniuszu kompozytora.
Trio fortepianowe op. 90 nr 4 Antonina Dvoraka, powstało sto lat po kompozycji Mozarta czyli w roku 1890 i przynosi całkowicie inny, romantyczny klimat emocjonalny. Muzyka pełna jest dynamicznych spiętrzeń, liryka kantyleny przeciwstawiana jest tanecznej słowiańskiej motoryce. W drugiej części pojawia się motyw kołomyjki od której prawdopodobnie trio to nosi nazwę „Dumka”. Taneczne i marszowe elementy odnajdziemy w scherzu, w rapsodycznym finale natomiast pojawią się elementy melodyki cygańskiej i żydowskiej, a kontrastowanie emocji w muzyce pozostaje główną zasadą całej kompozycji.
Dymitr Szostakowicz w swoim triu op. 67 nr 2 w sposób nadzwyczajnie prosty i sugestywny powraca do historii muzyki, poprzez nadrzędną rolę polifonii. Jest to stylistyka bliska preludiom i fugom fortepianowym. Jednocześnie piękna słowiańska, wylewna i pełna melancholii melodyka wprowadza klimat bliski muzyce neoromantyzmu. Liryka i polifonia kontrastowane są specyficznym rodzajem ostrej ironii i groteski. Kompozytor uzyskuje taki efekt poprzez ostre zestawianie melodyki kantylenowej „łamanej” przez ostre rytmy, trywialne odniesienia tonalne czy uproszczone krótkie motywy. Element groteski widoczny jest szczególnie wyraźnie w scherzu. Dzieło powstało w roku 1944 a więc w okresie niezwykle trudnym w życiu kompozytora, podczas zmagań wojennych. Kompozycja pod tym względem odpowiada wojennym dziełom symfonicznym: VII Symfonii „Leningradzkiej” i tragicznej w wymowie VIII Symfonii c-moll.
***
Na ten właśnie koncert mamy dla Was dwa podwójne zaproszenia. Aby je wygrać wystarczy odpowiedzieć na pytanie konkursowe: wymień trzech kompozytorów tworzących muzykę kameralną. Odpowiedzi wraz z danymi potrzebnymi do wypisania zaproszenia (imię i nazwisko) prześlijcie na adres: [email protected] . Biletami nagrodzimy autorów dwóch pierwszych poprawnych odpowiedzi.
***
16 czerwca 2019 19:00 ( niedziela )
Cykl: Festiwal Mozartowski
Koncert | Zamek Królewski
Wykonawcy:
Katarzyna Polonek – wiolonczela
Krzysztof Polonek – skrzypce
Nikolaus Resa – fortepian
Program:
- Dvoŕak – Trio fortepianowe Nr 4 Op. 90 „Dumky”
przerwa
- A. Mozart – Trio fortepianowe E – Dur KV 542
- Szostakowicz – Trio fortepianowe Nr 2 Op. 67
{red + mat. pras.}