Doroczne Nagrody Związku Kompozytorów Polskich zostały przyznane

W dniu 21 czerwca 2018 Jury w składzie: Marta Ptaszyńska (przewodnicząca), Mieczysław Kominek, Zygmunt Krauze, Zbigniew Skowron, Tadeusz Wielecki i Sławomira Żerańska-Kominek przyznało doroczne Nagrody Związku Kompozytorów Polskich.  Laureatami nagród zostali:

Krzysztof Baculewski – za pełną powagi i odpowiedzialności postawę kompozytorską, znaczący dorobek muzykologiczny oraz owocną działalność pedagogiczną

Leszek Polony – za wybitną twórczość naukową, sięgającą subtelnie poza granice muzykologii, ze szczególnym uwzględnieniem pracy nad twórczością Mieczysława Karłowicza

Doroczna Nagroda Związku Kompozytorów Polskich przyznawana jest od 1949 roku – do 1991 roku dla uhonorowania twórców i odtwórców za ich wybitne osiągnięcia w dziedzinie muzyki, a od 1991 roku – "polskim kompozytorom, wykonawcom, muzykologom, pedagogom i organizatorom życia muzycznego za wybitne osiągnięcia".

Uroczyste wręczenie nagród nastąpi we wrześniu br. podczas 60. Festiwalu Warszawska Jesień.

KRZYSZTOF BACULEWSKI ur. 1950 w Warszawie; kompozytor, absolwent PWSM w Warszawie (1974), doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1982). Studia uzupełniał w Konserwatorium w Paryżu (1975-76) u Oliviera Messiaena oraz w Groupe de Recherches Musicales (tzw. staż Pierre Schaeffera). Od 1973 współpracuje jako krytyk z „Ruchem Muzycznym”; od 1982 wykłada w Akademii Muzycznej im. F. Chopina (obecnie: Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina); w 2001 otrzymał tytuł profesora. W 2002 wykładał na Uniwersytecie im. Jana Gutenberga w Moguncji jako Gastprofessor. Laureat wielu nagród na konkursach kompozytorskich. Jego twórczość obejmuje utwory wokalno-instrumentalne, orkiestrowe, kameralne, solowe i elektroakustyczne. W 1986 Państwowa Opera we Wrocławiu wystawiła jego operę Nowe Wyzwolenie wg dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza. Jego utwory były wykonywane – prócz estrad krajowych – także za granicą (oprócz większości krajów europejskich m.in. w USA, Kanadzie, Japonii, Ameryce Południowej). Juror licznych konkursów kompozytorskich.

Krzysztof Baculewski jest ponadto autorem licznych artykułów naukowych i publicystycznych, recenzji, esejów oraz książek o polskiej muzyce współczesnej, z których dwie zostały opublikowane w języku angielskim. Zrekonstruował także Koncert fortepianowy As-dur op.2 Feliksa Ignacego Dobrzyńskiego i instrumentację ostatniej opery Stanisława Moniuszki Beata. W 2007 otrzymał srebrną odznakę Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Ważniejsze utwory: Meander na flet solo (1973), opera Nowe Wyzwolenie wg Witkacego (1974), Ground na orkiestrę (1981), Koncert na orkiestrę (1984), Antitheton I na trio fortepianowe (1989), Antitheton II na dwoje skrzypiec barokowych i continuo (1986), A Walking Shadow na orkiestrę (1990), Rilke-Lieder na sopran, baryton i 2 chóry a cappella (1994), Ozwodne i Krzesane (2000), 12 Etiud na fortepian (2006), Les Adieux na alt solo i orkiestrę smyczkową z harfą (2008), Koncert organowy (2012), Antitheton III na skrzypce, wiolonczelę i klawesyn  (2013), Volte-Face na orkiestrę symfoniczną (2016); ponadto opracowania kolęd, muzyka elektroakustyczna i in.

LESZEK POLONY urodzony 31  stycznia 1946 w Krakowie, muzykolog, krytyk muzyczny, wydawca; w 1970 ukończył studia z teorii muzyki w krakowskiej PWSM (obecnie Akademia Muzyczna); następnie pracownik naukowy tej uczelni. W 1981 otrzymał stopień doktora w Akademii Muzycznej w Warszawie na podstawie pracy Program literacki, ekspresja i symbol w muzyce Mieczysława Karłowicza. Habilitował się w 1991 w Instytucie Sztuki PAN na podstawie pracy Polski kształt sporu o istotę muzyki. W 1991-93 prorektor Akademii Muzycznej w Krakowie; od 1993 profesor tej uczelni; 1995-2013 kierownik Katedry Teorii Muzyki i Kształcenia Słuchu; w 2004 otrzymał tytuł profesora. Ponadto w  1970-81 redaktor działu kulturalnego i oświatowego ”Gazety Krakowskiej”; 1991-2001 (z przerwą 1994-95) redaktor naczelny Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, od 1995 także dyrektor, po przekształceniu Wydawnictwa w spółkę prezes i redaktor naczelny. W latach 1981-2016 kierował jako redaktor naukowy pracami nad wydaniem źródłowo-krytycznym Dzieł Mieczysława Karłowicza. Członek  ZKP (1983-85, 1987-88 członek Zarządu Głównego) i Polskiej Izby Książki (1998-2001 przewodniczący Oddziału Regionalnego w Krakowie).

Publikował w prasie krajowej (m.in. w „Życiu Literackim” ,”Ruchu Muzycznym”, „Muzyce”, ”Tygodniku Powszechnym”, ”Wiadomościach Kulturalnych”, ”Przeglądzie”, „Krakowie”). Jest autorem ponad  80 artykułów i rozpraw muzycznych oraz  7 książek, m.in. W kręgu muzycznej wyobraźni (1980), Poetyka muzyczna Mieczysława Karłowicza (1986), Polski kształt sporu o istotę muzyki(1991), Hermeneutyka i muzyka (2003), Kilar. Żywioł i modlitwa (2005), Symbol i muzyka (2011).

Dorobek ów obejmuje następujące obszary tematyczne: muzyka epoki romantyzmu i modernizmu, w tym nurt muzyki programowej (gatunek poematu symfonicznego, Liszt, Karłowicz) oraz wokalno-instrumentalnej (pieśni Berlioza, Liszta, Karłowicza, Ravela).

• muzyka polska XX w. (W. Lutosławski, M. Stachowski, K. Meyer, J. Łuciuk, A. Krzanowski, E. Knapik, A. Lasoń)
• problematyka interpretacji wykonania dzieła muzycznego – sztuka odtwórcza wybitnych pianistów (A. Michałowski, S. Rachmaninow, H. Neuhaus, C. Haskil, A. Rubinstein, W. Małcużyński, K. Zimerman), kontrowersje wokół stylu chopinowskiego.

  {info. pras}