Na jesienne wieczory najlepszy jest barok

Ostatnio coraz dłuższe jesienne wieczory pomaga mi przetrwać opera Vivaldiego “Ottone in villa”.

Opera ta miała swoją premierę w 1713 roku. Niestety, wkrótce po śmierci Antonia Vivaldiego zaginęła i dopiero pod koniec lat 90. XX w. została odkryta w archiwach biblioteki Uniwersytetu Turyńskiego. W 2000 wytwórnia Naïve zdecydowała się na wydanie dzieł Vivaldiego odnalezionych w Piemonckich archiwach. Skrywały one aż około 450 utworów Weneckiego mistrza.

Sama akcja opery jest dość typowym dla epoki baroku przerysowanym salonowym romansem. Dopiero muzyka Vivaldiego sprawia, że nawet dość banalna historia staje się ognistym dramatem, szczególnie jeśli jest wykonywana przez Il Giardino Armonico pod batutą Giovanniego Antoniniego. Muzycy ci mają Vivaldiego we krwi. Ich wykonanie jest niezwykle ekspresyjne, a przy tym bogate w rytmiczne oraz harmoniczne detale.

Jeśli zaś chodzi o solistów, to na nagraniu przygotowanym przez Naïve znalazła się śmietanka najlepszych obecnie śpiewaków operowych. Obsadę otwiera nieco mroczny kontralt Sonia Prina. Jej Ottone jest władczy i żywiołowy. Niezwykłe wrażenie wywarła na mnie Julia Lezhneva jako Caio Silio. Ta młoda rosyjska śpiewaczka posiada niezrównaną sprawność w operowaniu głosem. Jej tryle po prostu hipnotyzują. W roli Decia urzekający był Fiński tenor Topi Lehtipuu, który posiada lekki, liryczny i bardzo elastyczny głos.

Szczególnie polecam nagranie “Ottone” na dżdżyste jesienne wieczory, wniesie ono do naszego domu gorącą ekspresję włoskiego baroku.

Jacek Kornak